Kişisel Blog Yazıları #51 bölüm ile yeni bir yazı yolculuğuna başlıyoruz. Normal iş günlerinden biriydi bugün. Yarın çalışmıyor olsam daha da güzel olurdu ama neyse. Kanal D’de, Arka Sokaklar’ın yeni bölümü başlayıncaya kadar Show TV’de, Kızılcık Şerbeti’ni izleyelim dedik. Takıldık, kaldık. Hala kendini izlettiriyor. Yok, daha bitmez bu dizi. Bugün yeni bir kitaba başladım. Aydan Sümercan’ın, Beşinci Kuşak kitabı. Osmanlı’dan Cumhuriyet’e uzanan bir aile hikayesi. Severim böyle hikayeleri. Başak Şengül’ün YouTube kanalına Farah Yurdözü konuk olmuş. Onu izledim. Çok iyi bir programdı. Evet, şimdi bundan sonra ne yazayım? Kişisel blog yazıları serisinde güncel olaylara çok yer vermek istemiyorum. Daha çok hayattan şeyler olsun istiyorum. Tekrar şöyle bir düşüneyim bakalım. Bugün başka neler oldu? Her gün aynı şeyler. Rutin bir hayat yani. Rutin hayatın, iyi bir şey olmadığı söylenip duruldu bize. Ama şimdilerde bazı kişisel gelişimciler rutin hayatın içindeki sakinliği, huzuru görmemizi öğütlüyorlar. Siz ne diyorsunuz bu konuda? Rutin hayat gerçekten sıkıcı mı? Yoksa bize devamlı rutin hayatın sıkıcı ve olumsuz bir şey olduğunu söyledikleri için mi rutin hayat hakkında olumsuz düşünür olduk? Bugün babam, hastaneye ilaç yazdırmaya gitmişti. Bugün bir hasta muayene olmaya gelmiş. Hastanede fenalaşıp hayatını kaybetmiş. Ölümün nerede geleceği belli değil işte. Zamanında Facebook’ta test gibi bir şey vardı. Soruları cevaplıyordun ve tahminen nasıl öleceğini söylüyordu. Hatırlayanlar olacaktır. Ben de birkaç kere yapmıştım. İnsan nasıl öleceği üzerine test yapar mı? İnsanız işte. Ölümümüzü bile merak ediyoruz. Bu oyundan yola çıkarak aklıma şu geldi: Peki siz hiç ölümünüzün nasıl olacağı üzerine düşündünüz mü? Ya da şöyle öleyim falan diye aklınızdan geçirdiniz mi? İnsanız. İyi ya da kötü, her şeyi ama her şeyi düşünüyoruz. O zaman bu akşamlık da kişisel blog yazıları serisine noktayı koyalım.
*Önceki
yazı: Kişisel Blog Yazıları #50: Yağmur, uyuşukluk ve bir kitabı bitirmenin huzuru…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder