Okuma kültürümüz üzerine bir yazı okudum. Bir paragraflık bi şeydi. Ama söylediği şey etkiledi beni. Genel olarak yaygın olan okumuyoruz söylemine karşı çıkıyordu. Aksine, "Okuyoruz" diyordu. "İlla okumak demek kitap okumak mı demek? Gazete okumuyor muyuz? Dergi okumuyor muyuz? Sonuçta az ya da çok okuyoruz" diyordu. Hiç bu açıdan bakmamıştım. Hiç okumamaktansa bu da iyidir. Tabi sonuçta hiç bir şey kitabın yerini tutamaz. Bardağın dolu tarafindan bakalım. Ya da pozitif olalım derseniz. Tam da bu aradığımız şey. Kahvelerde gazete okunuyor. Bu da bir şeydir değil mi? Hem de öyle bir iki gazete de değil. 8-10 gazete var. İnsan hangisini okuyacağını şaşırıyor. Gazete falan okuyacağım zaman, her zamanki kahveme giderim. Ufak bi kahve. Üç-dört masa anca vardır. İstediğim gazetelerin köşe yazarlarına göz atarım. Gazete okumak benim için köşe yazılarını okumak demektir. Gazetenin şöyle hızlıca sayfalarını çevirir bakarım. İlgimi çeken haber olursa bakarım. Yoksa direk köşe yazarlarına geçerim.
DERGİ OKUYOR MUYUZ?
Evet, bu açıdan bakıldığında paragraftaki iddaa yerini buluyor. Evet, gazete okuyoruz. Peki ya dergi? Bir zamanlar Posta gazetesi haftalık bir dergi verirdi. Genç kız dergisi. Testler, posterler falan. Çok popülerdi. Benim kız kardeşim bile alırdı. Gençlerin şu aralar çok sıkı takip ettikleri bir dergi var mı bilmiyorum. Ama şu gerçek ki dergi de okuyoruz. Dergi deyince benim aklım tek popüler kadın-genç kız dergilerine gitti. Bir de mizah dergileri var tabi. Penguen, Uykusuz vb. Gençlik bu dergileri de çok takip ediyor. Karikatür okuyor. Ayrıca o dergilerde sadece karikatürler de yok. Mizah yazıları da var. Yani düzyazı. Evet, gençler buradan da okunmaya tutunuyorlar. Demek ki dergi de okuyoruz. Okuma deyince biz millet olarak sadece kitap okuma anlıyoruz. Bu nedenle de okumuyoruz diye kendimize dert ediyoruz. Peki şimdi bu gazete ve dergi okumayı da işin içine katarsak, hala okumuyoruz diyebilir miyiz?
OKUMAK SADECE KİTAP
OKUMAK MIDIR?
Yazı dedigin böyle olmalı. İnsanı düşündürmeli. Hatta şu an yaptığım gibi üzerine yazı da yazdırmalı, tartışmalı. Benim yazılarımda da amaçladığım şey bu. Bu yazıyı okuyanlara sorular sordurtmak. "Ben bu yazının neresindeyim?" diye. İşte bu soruyu sormanıza yarıyorsa bir yazı iyi bir yazıdır. Başka bir açıdan baktırabilmeli konuya. Benim okuduğum bir paragraf bunu yaptı. Şimdi burda önemli olan bu yazıyı okuduktan sonra fikriniz de bir değişme oldu mu? Siz de okumak deyince sadece kitap okumak mı anlıyordunuz? İsterseniz yorumlarınızla bu konuyu daha derinleştirelim, tartışalım. Farklı bakış açılarını seviyorum ben. Şimdi gazete ve dergi okuyanlar nasıl kitap okumaya çekilir, yönlendirilir? Teknoloji çağında bu biraz zor. Çünkü önümüzden akıp giden görüntülerin tutkunu olduk. Kitap okumaksa emek istiyor. Ama ben ümitliyim. Biz okumada daha iyi yerlere geleceğiz.
Foto kaynak : pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Aslında biz okuyan bir millet miyiz?
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Kitap oburu musunuz?
KALİTELİ EDEBİYAT SİTELERİ VAR
Ben edebiyat sitelerinde gezinmeyi seviyorum. Okuma- yazma üzerine ya da kitaplar üzerine inceleme yazıları okumak çok hoşuma gidiyor. Hem büyük yazarların okuma-yazma üzerine söyledikleri, hem de hiç eskimeyecek öğütleri okumak hem de güncel edebiyattan haberdar olmak. Böyle kaliteli edebiyat sitelerinin varlığı da ayrıca sevindirici. İşte yine böyle zevkle okuma yaparken karşılaştım, Elif Şafak röportajıyla. Röportajın başlığında vardı kitap oburu ifadesi. Daha önce Şafak'ın yazma üzerine yazılarını okudum. Kendisine çok soruyorlarmiş, "Nasıl yazar olunur?" diye. İşte o yazılarında hiç kitap oburu ifadesini okumamıştım. Ama Elif Hanım gerçekten hak ediyor bu ifadeyi. Çocukluğunda eline ne geçerse okuyan tiplerdenmiş. Okuma aşkı böyle bir şey herhalde. Her şeyi okuyarak öğütmek.
FARKLI TARZ KİTAP OKUMAK
Değişik tarzda kitaplar okumak insanın zihin dünyasını çok çeşitlendiriyor olsa gerek. Ben genelde roman okuyorum. Arada da tarih kitapları okumuşluğum da vardır. O da İlber Ortaylı'nındı. Ama Elif Şafak gibi okuma iştahı nerde. Kendisinin yazmaya yönelmesinde yalnızlığının da etkisi olduğunu söylüyor. Anlatamadıklarını hep yazıya dökmüş. İnsan yazmaya başlayınca da sınırlı kelime dağarcığı yetmez oluyor. Ne kadar fazla okuma, o kadar yeni kelime. Emme basma tulumba gibi yani. Yazdıkça okuyorsun, okudukça yazıyorsun. Her yazarın kendine göre bir hikayesi var tabi. Ama yalnızlığın ya da içine kapanıklığın yazmaya ittiğine dair çok örnekler var önümüzde. Bir kitap oburu ifadesi bizi yine nerelere götürdü. Günlük edebiyat okumalarım devam ediyor. Yine böyle güzel ifadelerle tanışırsam sizinle de paylaşırım muhakkak.
Foto kaynak : pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Okuduğum Orhan Pamuk kitaplarını beğendim mi?
CEVDET BEY VE OĞULLARI
ÖYLE MİYDİ?
Peki neden hayal kırıklığına uğradım. Çünkü daha önce Cevdet Bey ve Oğulları kitabını okumuştum. Ve çok beğenmiştim. O kitapta eskileri anlatıyordu. O kitapta aradığım lezzeti bulmuştum. İşte aldığım bu lezzet büyük heves etmemi sağladı. Cevdet Bey ve Oğulları yazıldığı dönemi çok iyi yaşatan bir kitap. Buram buram kitabın anlattığı yerlerin kokusunu alıyorsunuz. Bunu hissediyorsunuz. Bu kitabı sevmemin diğer bir nedeni de: bir aileyi anlatması. Şu dünyadaki en güzel şey ailedir. İnsan kendini ailede bulur. İşte bu aile ortamını iyi yansıtabilmek de maharet ister. Orhan Pamuk maharetini sergilemiş bu kitapta. "İşte aile bu" diyorsunuz. Kitabın anlattığı dönemde bir ailede yaşanabilecek her şey vardı kitapta. Sahiciydi, gerçekçiydi. Yapaylık hemen kendini ele veriyor zaten.
CEVDET BEY VE OĞULLARI
KİTABINI LİSEDE OKUMAYA
BAŞLAMIŞTIM
Lise zamanı hiç kitap okudunuz mu? Ben okulun kütüphanesini çok severdim. Küçüktü. Ve her nefes alışta kitap kokusunu çekiyordunuz ciğerlerinize. Bir de doğru dürüst yeni kitap olmazdı. Hep eski basımlar. Eski basımlar daha değerli benim gözümde. Çünkü kaç kişinin elinden geçmiş, yıpranmış. Kim bilir, kaç kişi okurken ne hayaller kurmuş. Sararmış ve bükülmüş yapraklar. Kapakların eskimişliği. İşte böyle bir kütüphaneden, böyle bir kitap almıştım. O kitap, Cevdet Bey ve Oğulları'ydı. Ama nedense kitabın tamamını okuyamamıştım. İşte lise dönemimden yıllar yıllar sonra okudum. Yine bi kütüphaneden aldım. Ama bu sefer halk kütüphanesinden. Kitabı okumadan önce evirdim, çevirdim. Lise yıllarımı tekrar andım. "Keşke o günlere dönebilsem" dedim içimden. Lisedeki kitap kadar eskimiş, yıpranmış değildi. Ve böylelikle lisede yarım bıraktığım kitabı yıllar sonra tamamladım. İşte benim açımdan okuduğum iki Orhan Pamuk kitabı.
Foto kaynak : pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Yerli klasikleri daha çok sevdim...
SİNEKLİ BAKKAL'I ÇOK SEVDİM
Bir de Savaş ve Barış var tabi. Zamanında Sabah gazetesiydi herhalde. Her hafta sonu bi kitap verirdi. İşte o verdikleri kitaplardan bazıları Suç ve Ceza, Savaş ve Barış' tı. Savaş ve Barış da sıktı beni. Yüz sayfa bile okuyamadım. Koydum kenara. Yabancılarla aram böyleydi. Ya bizim klasikler? Bizimkilerle böyle bir sorun yaşamadım. Mesela Sinekli Bakkal. Halide Edip Adıvar'ın unutulmaz eseri. Çok sevdiğim kitaplardan biri oldu.
ÇALIKUŞU: BİR İDEALİN VE AŞKIN
KİTABI
Sonra Çalikuşu. Reşat Nuri Güntekin'in harika eseri. Bir idealin, bir amacın eseri. Aynı zamanda hasret kaldığımız, yaşamak istediğimiz bir aşkın eseri. Bu kitapları, "İyi ki okumuşum" diyorum. Okuma sevdalıları için bu kitapları okumamak bir eksikliktir, bir kayıptır. Bugün bir karşılaştırma yapmak istedim. Yabancı klasikler, yerli klasikler diye. Sizin de elbet bu konu hakkında söyleyecekleriniz vardır. Bu konuda farklı bakış açısı düşünce dünyamızı genişletecektir.
Foto kaynak : pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Günlük okuma ritüelim...
Günlük okuma serüvenim bununla bitmiyor tabi. Bir de blog dünyasını takip ediyorum. Blogger hesabıma giriyorum. Önce paylaşılan yazılara bakıyorum. Dikkatimi çeken varsa okuyorum. Yoksa favori bloglarıma bakıyorum. Yeni yazı girmişler mi diye. Eğer yeni yazı girmişlerse, mutlu oluyorum. Reklam içeriği girmişselerde de tam tersi üzülüyorum.
Yazılarına imrendiğim blog yazarları var. O kelimeleri nasıl bir araya getiriyorlar. Hayret ediyorum. Hatta birine de sordum. "Nasıl böyle güzel yazabiliyorsun?" dedim. "Okuyarak" dedi. Bu yüzden fırsat buldukça kitap okuyorum. Her zaman kitap okuma fırsatım olmadığı için de köşe yazılarını ve blog yazılarını mümkün olduğunca her gün okuyorum.
Foto kaynak : pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Yağmur da sevdaya dahildir...
Yaz yağmuru da ne güzeldir. Dakikalar içinde etrafı toprak kokusu sarar. Ne güzel bir kokudur o. Yaşadığını hissettirir. Bir de yağmurlar sevdiğini hatırlatır insana. Yağmur altında beraber ıslanmayı. Yağmur bu yüzden sevdaya dahildir bence. Bana da hatırlattı. Eski sevgiliyi. Özel olarak ıslanmadık. Otobüs durağına giderken yakalanmıştık. Koşmuştuk elele. İlk defa sevgiliyken ıslanmıştık seninle. Biraz da soğuktu hava. Sarılmıstık ısınmak için.
Yağmur sadece yağmur değildir bu yüzden. Yağmur, sevdadır. Yağmur, hatıradır. Hayatımızda her şey ne kadar da anlam yüklü değil mi? Eski sevgililer de nedense iyi hatırlanmaz. Bence haksızlık bu. Hem kadın, hem erkek için. Eski sevgililer güzel yanlarıyla hatırlanmalı. Herkesin böyle bir yağmur anısı vardır. Bugün yağmur yağarken ben de o günü hatırladım.
Foto kaynak : pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Akşamı yaşamak...
AKŞAMI İZLEMEK
Eve geldim. Üstumdekileri çıkardım, rahatladım. Geçtim pencerenin yanına. Karanlığın yeryüzünü kaplamasını izledim. Bu da en sevdiğim şeylerden biridir. Televizyonda kapalıydı. Ortam sessizdi. Tam kendini dinlemelik bir ortamdı yani. Ben de dinledim kendimi. Bu meditasyon gibi bir şey. Muhakkak deneyin derim. Bana gündüz mü gece mi diye sorsalar. Ben gece derim. Çünkü gece tüm aile evde olur. Hep beraber.
O AKŞAMLAR YOK ARTIK
Akşamlarla ilgili en sevdiğim söz: "Hadi akşam ezanı okundu. Baban az sonra gelir. Hadi eve"dir. Artık bu söz söylenmiyor akşamları. Artık çocuklar televizyon, bilgisayar, tablet bağımlısı. Böyle akşamlar mazide kaldı artık. Ben de o dönemin çocuklarından biriyim. O günleri yaşamış olmanın mutluluğu var üstümde. Bir de o günlere duyulan özlem.
Foto kaynak : pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Blogda ne yazacağımı nasıl keşfettim?
BLOGTAKİ ACEMİLİK GÜNLERİM
Geçmiş yazılarıma baktığımda daha neler görüyorum? Blogtaki ilk acemiliklerimi görüyorum. Bunu dedim diye de, kendimi artık usta konumuna falan koyduğumu zannetmeyin. Daha çok öğreneceklerim var blog dünyasıyla ilgili olarak. Siz de geçmiş yazılarıma bakarsanız, binbir çeşit konuda yazılmış olanlarını görürsünüz. İşte onlar benim yolumu bulma çabalarımı gösteriyor. Hangi konuda yazacağım konusu büyük bir muammadır biz blogcular için.
HANGİ KONUDA YAZACAĞIM?
Yaza yaza sonunda devamlı yazacağım konuyu buldum. Kitaplar, okuma ve yazma. Genelde bunların üzerine yazıyorum. Arada da yoldan çıkıp farklı konularda da yazıyorum. Tabi tek bir konu üzerinde yazmam da okuduğum blog yazılarının da etkisi oldu. Bloglar üzerine bolca yazı okurum. Hala da okuyorum. Yazılarda blogculara verilen birinci kural: Belli bir konu seçin ve devamlı o konuda yazındır. Ben de bunu uygulamaya çalışıyorum işte. Baktım bu kurala sadık kalamayacağim, başka bir blog daha açtım. Orada kafama göre takılıyorum.
Foto kaynak : pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Ben yazar mıyım?
TDK'YA GÖRE YAZAR MIYIM?
Diğer tanıma göre yazar: Özellikle gazete ve dergilerde herhangi bir konuda yazı yazan kimse, kalem erbabı, muharrir. Maalesef bu tanıma göre de yazar değilim. Ve bloglar olmasaydı muhtemelen yine yazar olamayacaktım. Evet, ben bir blog yazarıyım. Bir elin parmaklarını geçmeyen hikayelerim var. Ama bunlar yeterli değil biliyorum. Hikaye ya da roman yazmak belli bir birikim gerektiriyor. Ben daha o aşamada değilim.
BEN BİR YAZARIM
Başlıktaki soruya şimdi gönül rahatliğiyla cevap verebilirim. Evet, ben bir yazarım. Şu anda bu yazıyı okuduğunuz bloğun yazarıyım. İstediğim ve hayal ettiğim işi yapıyorum. Bu gerçekten paha biçilemez bir durum. Yazı yazarken hiç çalışıyorum gibi gelmiyor bana. Aksine heyecanla yazıyorum. Yeni bir yazı üretmenin heyecanı. Sizlerin bu yeni yazıyı nasıl yorumlayacağınız heyecanı. Evet, sizle beraber yazar olup olmadığımı sorguladık, analiz ettik. Buna göre ben bir yazarım.
Foto kaynak : pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Yazma tutkusu, tutkuların en güzeli...
YAZMASAYDIM ÇILDIRACAKTIM
Büyük hikayecilerimizden Sait Faik, "Yazmasaydım, çıldıracaktım" demiş. O büyük usta kadar olmasa da biz de yazma isteğini aşırı duygularla yaşıyoruz. Bugüne kadar yazdığım hikaye sayısı 10'u geçmez. Hikayecilik ayrı bir yetenek. Ama hikayeci olmak o kadar çok isterdim ki. Ben daha çok günlük tutuyorum. Ayrıca şu an içinde bulunduğunuz bloğumda yazıyorum. İçimdeki yazma isteği bana bu bloğu açtırdı. İyi ki de açmışım. Bu blog kitlelere ulaşmamı sağlıyor. Benim gibi yazma sevdalılarıyla tanışıyorum.
KALEM VE KAĞITTAN VAZGEÇMEM
Artık ne kadar bilgisayar ya da akıllı telefonlardan yazsak da ben kalem ve kağıttan vazgeçemiyorum. Bir hafta kağıt, kalemi elime almasam özlüyorum. O yüzden iyi ki günlüğüm var. Ne kadar teknoloji ilerlerse ilerlesin ben kağıt ve kalemden vazgeçmem. Her zaman hayatımda olacaklar. Kağıt kokusunu, kitap kokusunu çok severim. O koku huzur verir bana. Bu arada biz edebiyatseverler için kötü bir gün. İki büyük yazı ustası Harper Lee ve Umberto Eco hayata gözlerini yumdu. Eserleriyle yaşayacaklar artık.
Foto kaynak : pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Yazmaya nasıl başladım?
GÜNLÜK TUTMAKLA BAŞLADIM
Günlük tutmakla başladım yazı hayatıma. Ama biraz geç. Keşke diyorum daha erken başlasaymışım. Hem yazma kabiliyetim gelişirdi hem de o günlerime dair bir anım olurdu. Bakın, "Günlük yazmak mı? Çok klasik" demeyin. Arada bir günlüğünüzün eski sayfalarını karıştırmak büyük zevk verecek size. Bugünle geçmiş zaman arasında yazınız nasıl değişme göstermiş onu görebiliyorsunuz. Bu harika bir durum. Bunu yaşamanız lazım. Aynı zamanda kişisel tarihinizi oluşturmuş oluyorsunuz. "Vay be! O olay o zaman mı olmuş" derken bulacaksınız kendinizi.
VE BLOGGER
Ve zaman geliyor insan yazdıklarını paylaşmak istiyor. Herkes bilsin, okusun istiyor. Ve bu zamanda bunun en kolay yolu da bir blog açmaktan geçiyor. Blogger'dan kendime bir hesap açtım. Bazen haftalık, bazen günlük yazılar giriyorum bloğuma. Bloğumu açtığım bir yılı geçti. İyi ki böyle bir ortam var diyorum. Sesimizi duyurabileceğimiz. Blog açtım diye günlük tutmaktan vazgeçtiğimi sanmayın. Ne kadar da olsa her şeyi bloğa yazamıyorsunuz. Çok mahrem şeylerimi günlüğüme yazıyorum. İşte benim yazma hikayem böyle. Bunu okuyan her blogcu arkadaş bunu bir mim olarak kabul edebilir :) Herkes farklı bir hikaye demek. E buyrun o zaman :)
Foto kaynak : pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Okuma ve yazma iştahım arttı...
BELLİ BİR KONUDA YAZMIYORUM
Benim belli bi temam yok yazarken. Yazacağım şeyi o anki ruh halim belirliyor. Bazen siyaset, bazen bir dizi, bir film bazen de sadece kendime ait bir şeyler yazıyorum. Ve bu durumdan büyük bir huzur duyuyorum. Çünkü kendimi ifade edebiliyorum. Hani içinde tutma, psikolojin bozulur gibi laflar ederler ya. Ben de içimde tutmuyorum işte. Yazıyorum. Bloğuma yazıyorum. Yetmiyor, diğer bloğuma yazıyorum. O da yetmiyor günlüğüme yazıyorum.
DEVAMLI YAZMAK TUTKUSU
Bir yazar söylemiş ama adı şimdi aklıma gelmiyor. "Yazın, devamlı yazın. Hatta duvarlara kömürle yazın". Bu sözü her okuduğumda durmadan yazmak istiyorum. Her an, her dakika yazmak. Olan her gelişmeyi not etmek. Küçük bir not defterim olsun istemişimdir hep. Özenmişimdir. Yanlarında hep not defterleri taşıyan yazarlara. O küçük not defterleri de beni yazmaya tahrik ederler. Gün gelir de geçimimi tamamen yazılarımla kazanırsam yaparım öyle bir şey.
Foto kaynak:www.pixabay.com
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Bu dünyada yaşamak istemiyorum bazen...
Bazen hiç konuşmamak istiyorum. İçime kapanmak. "Bu dünya neden böyle?" deyip düşünmek. Saatlerce düşünmek. Biliyorum. Cevabını bulamayacağım bir soru bu. Ama yine de sormak istiyorum kendime. Dünyayı nasıl da cehenneme çeviriyoruz! Bazen dünyadan başka bir yer olsa, inanın ki oraya gitmek istiyorum. Siz hiç içinizden böyle bir şey geçirdiniz mi? Bazen keşke çok eski zamanlarda yaşasaydım diyorum. Dünyadaki kötülüklerden, acı haberlerden her an her dakika haberdar olmak hiç de iyi bir şey değil.
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Okan Bayülgen, seslendirme yapmak için yaratılmış...
Shrek serisini izleyen herkes, bu yargıya varır diye düşünüyorum. Tabi Okan Bayülgen on parmağında on marifet bir kişilik. Ama bugün ben, seslendirme sanatçısı kimliğine odaklanmak istiyorum. Sadece film seslendirmekle kalmıyor. Ayrıca, reklam seslendiren ünlüler arasında da kendine yer buluyor. Onun seslendirdiği reklam filmlerini izlemek çok keyifli. Özellikle Domestos mikrop reklamları bir harikaydı. Hala denk geldiğimde zevkle izlerim.
SHREK'LE ÖLÜMSÜZLEŞTİ
Shrek'te öyle bir seslendirme yapıyor ki. Adeta ölümsüzleşiyor. Bazen düşünüyorum da. Shrek'i, Okan Bayülgen değilde bir başkası seslendirseydi, yine bu kadar sever miydim? Severdim ama şimdiki kadar olmazdı diye düşünüyorum. Reklam filmleri, animasyon filmleri. Bunların hepsini sesiyle bir yerden alıp, bir yerlere getirdi. Bu nedenle diyorum ki; o, seslendirme sanatçısı olmak için yaratılmış.
BU YAZIYI YAZMAMA SEBEP
Ne zamandır böyle bir yazıyı yazmayı planlıyordum. Ama bir türlü fırsat olmamıştı. Ama bugün sabah kahvaltı yaparken kanalları zaplıyordum. Baktım Fox'ta Shrek 3 var. "Tamam, işte bugün sırası" dedim. Animasyonda seslendirme işin yarısı. Karakterlere ruh verme. Dışardan da seslendirmede ki başarımız takdir ediliyor. Shrek'teki seslendirmeyle ilgili olarak ödül aldığımızı duymuştum. Şaşırmadım. Çünkü biz bu işte iyiyiz. Hakkını vererek yapıyoruz.
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Güneşli bir gün hikayesi...
GÜNEŞ VAR AMA SICAK MI?
Bu tip günlerde güneşi görürsünüz fakat dışarısı yine de soğuktur. O yüzden dışarı çıkarken ince giyinip giyinmeme konusunda kararsız kaldım. Neyse ki kardeşimin işi vardı. Benden önce dışarıya çıkmıştı. Hemen onu aradım. "Dışarısı nasıl?" dedim. Heyecanlı bir şekilde, "Harika!" dedi. "İnce bir kazakla ya da tişörtün üstüne ince bir hırkayla çık" diye devam etti konuşmasına. Bi tişört giydim. Bir de ince bir hırka aldım. Çıktım yola. Daha yolun yarısında çıkardım hırkamı.
ŞUBAT AYINDA SADECE TİŞÖRTLE DOLAŞMAK
İnsan şu Şubat ayında tişörtle dolaşırken kendini bi garip hissediyor. Üstüme baktım. Evet, sadece bi tişört vardı. Kendi kendime, "İnanamıyorum şu an üstümde sadece bir tişört var" dedim. Güneş Topla Benim İçin şarkısını mırıldandım. Yaz ayında ki gibi hırkamı elime aldım. Fırından ekmek alıp dönecektim. Ama bu güzel havada da hemen eve de gidilmezdi ki. Bizim fırın ilçenin merkezinde. Ve bir de büyük camimiz var. Hemen caminin önünde de banklar var. Gittim o banklardan birine oturdum. Gelen geçenleri izledim. Ve inanır mısınız sıcaktan yandım. "Güneşten gerekli vitaminleri aldığıma göre kalkma zamanı geldi" dedim.
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Sevgililer Günü kutlanmalı mı?
 |
| foto kaynak: unsplash.com |
SEVGİLİSİ YOK DİYE Mİ?
Bazı itirazlar bana hiç inandırıcı gelmiyor. Para tuzağı eleştirisi, duyguları gizleyen bir perde gibi. Asıl o günü sevgilisiz geçirmek üzüntüsü var bu eleştirinin altında. Hepimiz insanız. Hepimiz aynı duygulara sahibiz. Hepimiz sevmek, sevilmek istiyoruz. Bizden, bu görünüşteki eleştirinize inanmamızı beklemeyin. Yaşadığınız burukluğun dışa vurumu o söyledikleriniz. Ama o durumları biz de yaşadık. Biliriz şu anda içinde bulunduğunuz ruh halinizi. O yüzden inandırıcı olmasa da inanmış gibi yaparız söylediklerinize.
BÖYLE GÜNLERE KARŞI DEĞİLİM
Hayatın içine ister istemez çok giriyoruz. Bırakın başkasını, kendimizi bile unuttuğumuz zamanlar oluyor. Bu hengame de böyle günlerin olması güzel. Bize hatırlatıyorlar sevdiklerimizi. Bu günler olmasa olmayacak mı yani? Yo, olacak. Bunlara sadece vesile olarak bakmak gerek. Bu gün olmasa da biz sevgilimizi çok seviyoruz. Asıl güzel olan, "Seninle hayatım daha güzel" deme şansı vermesi bir kez daha. Çok da büyütüp, bir dünya meselesi haline getirmemek lazım. Bazen de akışına bırakmalı. Yaşamalı.
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Otobüslerdeki televizyon işkencesi...
Hafta içi Balıkesir'e gittim. Çok sevdiğim otobüs yolculuğu yaptım. Ama şu otobüs televizyonları yok mu? İnsanin sinirini bozuyorlar. En iyi otobüs sirketinde de aynı. En düşük kalitelisinde de. Madem bu televizyon işini yapamayacaksınız. Kaldırın o zaman. Boşuna otobüslerimiz televizyonludur diye de reklam yapmamış olursunuz. Görüntü namına bi şey yok. Hep sinyal yok yazısı karşınızda. Videolar desen. Sesi çıkmıyor. Tam bir işkence yani. Yol kamerası bile doğru dürüst çalışmıyor.
TAM ÇEKİYOR DEDİK
Sözde gelişmiş en kaliteli otobüse bindik. Çarşamba gecesi. Poyraz Karayel var. Hem onu izlerim. Hem de vakit çabuk geçer dedim. Dedim ama. Hevesim kursağımda kaldı. Hemen açtım televizyonu. Hah çekiyor dedim. Kulaklığı bir taktım. Ses gelmiyor. Başka bir kulaklık taktım. Ses yine yok. Televizyon ölmüş, ölmüş. Muavine sordum. "Herhalde hocam" dedi. Umrunda değil. Neyse kulaklığı diğer ekrana taktım. Görüntüyü önümdeki televizyondan izledim. Bu sefer cd takılır gibi görüntü takılmaya başladı. Başlarım televizyonuna dedim. Kapattım.
MOLADA ÇEKİYOR
Moladayken bi deneyim dedim. Çekiyor. Yoldayken çekmiyor. Otobüs dururken çekiyor. Dikkat ettim. Kimseden de bi ses çıkmadı. "Kardeşim bu nasıl iş. Tv çekmiyor" diye. Bireysel olarak belki bi kaç kişi söylemiştir. Onu da anlamam zor tabi. Biz de ortak hareket etme diye bir durum yok. Sorgulamak yok. Çekerse izlerim. Çekmezse bakmam. O kadar. "Toplum olarak neden böyleyiz?" diye biraz sorgulama yaptım. İşin kötüsü; telefona hiç dokunamadım. Bu şarj yüzünden. Saatte bir girdim. O da iki üç dakikacık. Sonra bende uyudum.
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Dava kardeşliği o zat nasıl oldu?
En son söyleyeceğimi en başta söyleyeyim. Bülent Arınç parti kurmaz. Böyle bir beklenti içinde olanlar boşuna beklerler. Evet, Ak Parti'yi eleştirmiştir. Kimilerine göre acımasız da olabilir. Ama bu kadar işte. Bundan ilerisine gitmez. Abdullah Gül de gitmez. Ama eleştirirler. Eleştirmek demek, Ak Parti düşmanı olmak değildir. İşte bunu anlamıyorlar. Ortam o kadar toz duman oldu ki. Kim eleştirse eleştirsin hemen vatan haini ilan ediliyor. Artık şunu bir ayırmamız lazım.
O ZAT
Şimdi her şey bir kenara. Ben olaya farklı bir açıdan bakmak istiyorum. O zat ifadesi üzerinden. Yıllar önce yola beraber çıkmışsınız. Bir dava uğruna. Yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmemiş. Aynı hayallerle sabahları etmişsiniz. Ve gün geliyor. O can dostunuza, "O zat" diyorsunuz. Bu ne kadar da acı bir ifade. Dostluk açısından. Aynı yola baş koymuş insanların buralara gelmesi ne kötü. Eminim o ifade Arınç'ı çok yaralamıştır. Duygulu da bir insan. Belki gözyaşlarına bile engel olamamıştır.
NE OLDU DA BÖYLE OLDU?
Şimdi muhasebe zamanı. İki yakın dost, ne oldu da böyle hale geldiler. Arınç bunu çokça düşünüyordur. Acaba Erdoğan düşünüyor mu? İfadesinden, konuşmasından düşünmüş. Çoktan kesip atmış gibi. İnsan böyle bir can yoldaşını, bir anda nasıl kesip atar ki? Merak ediyorum. Erdoğan şimdilerde bu konuları kimle müzakere ediyor? Partinin kuruluşunda Arınç'la beraber yola çıktıkları kişilerden, kaç kişi kaldı ki? Erdoğan'ın yanında gittikçe, eskilerden kimse kalmamaya başladı. Erdoğan neden böyle bir strateji izliyor, merak konusu.
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Star'ın logosunu değiştirince elinize ne geçti?
Hiç bir şey olmadı. Olan logoya oldu. Yılların logosunu bir anda silip gittiler. Bunu yapan da Doğuş Grubu. Hani şu Ntv'nin sahibi olan Doğuş Grubu. Ntv'deki gibi bir anlayış beklerdim bu konuda. Türkiye'nin ilk özel televizyonu Star'ın logosunun aynı şekilde korunması lazımdı. Tıpkı kanal D gibi. O logo o kanalla özdeşleşmişti. Hiç logo değiştirecekleri aklımın ucuna bile gelmemişti. Ama ilk yaptıkları işlerden biri oldu. Yeniliği logo değiştirip yapacaklarını sandılar ama yanıldılar.
SON DÖNEM İMAJI İYİ DEĞİLDİ
Denilebilir ki son dönemde kanalın imajı yerlerdeydi. Devletin eline geçti. Kan kaybetti. Evet, haklı bir görüş. Ama logo değişimini haklı çıkartacak kadar da haklı değil. Önemli olan zihindeki değişimdir. Logo değiştirmekle hiç bir şey elde edilmez. Tıpkı şimdilerde olduğu gibi. O logo da bir tarih yatıyordu. İyisiyle, kötüsüyle. İşte bu tarih bir çırpıda çöpe atıldı. En çok da tarihe, anılara önem veren bir kurumun bunu yapması can sıkıyor.
BAŞTAN SAVMA LOGO
İnsan logoyu görünce, "Bunun için mi canım logoyu değiştirdiniz" diyor. Estetikten yoksun. Sıradan, alelade bir logo. Yapılmak icin yapılınca böyle özensiz şeyler çıkıyor ortaya işte. Siz de Star televizyonun yeni logosunu görünce, "Eskisi iyiydi be" diyor musunuz? İşte bu yazı öyle diyenlerin duygularını ifade etmek için kaleme alındı. Star'ı Star yapan logoyla yola devam edilmeliydi. Çünkü onda geçmiş vardi. Çünkü onda anılar vardı. Vefa bunun gerektirirdi.
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Kopyacı Show tv...
Şu bizim kanallarımız ne kadar da taklitci, ne kadar da kopyacı. Ama öyle böyle kopya değil. Bire bir, tıpa tıp kopya.
Show tv, kanal D'deki Kısmetse Olur programının aynısını almış koymuş. Sadece ismi farklı. Bir de programın sunucusu.
Programın sunucusunu da görünce şaşırdım. Şebnem Kısaparmak. Onun böyle programlarla işi olmazdı.
Çoğunlukla kanal 7, Samanyolu gibi kanallarda sabah ya da akşam program yapardı. Böyle bir yarışma da olmayı nasıl kabul etti anlamadım.
Bu kanallar niye orjinal program yapmayı denemezler. İnsanın bi suratı kızarır. Diğer kanalın programının aynısını yaptık diye. Ama nerdee.
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Atatürk posteri diye kriz mi olur?
Konuşulan parti CHP ise olur. Kaç günden beri bununla yatılıp, bununla kalkıyor. Fındık kabuğunu doldurmayacak bir tartışma. İşte böyle tartışmaların peşinde sürüklendiği için iktidar olamıyorlar ya.
Alınan sok karar, Aylin Nazlıaka disiplin kuruluna sevkedilmiş. İşin içinden daha da çıkılmaz bir hal alıyor. "Beni kim diye sıkıştırıp duruyorlar. İlkeli duruşum gereği söylemem" demiş.
Pardon da neyin ilkesi. Anlamıyorum ki. İsmi açıklamayacaksan niye böyle bir şey söyledin ki. Baştan sona tutar bi yanı yok. Partiyi karıştırmaktan yollamışlar disipline. E haklılar. Ne diyeyim.
Bir milletvekili de çıkmış. Anlatılan kişi benim. Ama Atatürk posteri indirme diye bi şey yok demiş. Ya bu ne demek. Sizin mantığınız alıyor mu? İlk olarak bu olayı duyduğunuzda aklınıza ne geliyor. Evet, saçmalık.
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Cnn Türk tartışma programlarında lider...
Haber kanallarının tartışma programlarına baktığınızda Cnn Türk öne çıkıyor. Bi zamanlar durum böyle değildi. Ntv daha öndeydi. Gerçi o zamanlar Ntv her şeyiyle öndeydi. İlk haber kanalı olmasının sorumluluğunun bilincinde yeniliklere imza atıyordu. Ama sonra ne olduysa, o performansını kaybetti. Tartışma programlarında liderliği ele Habertürk aldı. Tartışma programları Habertürk'ten sorulur oldu. Didem Arslan Yılmaz ve Ece Üner gibi çok iyi, iki moderatöre de sahipti. Kısa sürede kanal çok yol aldı. Onları yönlendirdiği tartışmaları izlemek gerçekten keyif verici. Eğer onlar da değil de o koltukta sen, ben otursak konuklara tam da o soracağı soruyu sorardık. İşlerini çok iyi yapıyorlar gerçekten.
Sonra Cnn Türk'te adından bahsettirecek tartışma programları yapmaya başladı. Özellikle de Ahmet Hakan'ın sunduğu Tarafsız Bölge'den çok manşet çıkmaya başladı. Ve de Şirin Payzın. O da çok iyi bir moderatör. Konunun içinde, biliyor. Bazen o kadar tartışılan konudan bi haber moderatörler oluyor ki. Ekran başında asabınızı bozuyorlar. Ama saydığım bu isimler müstesna. Ahmet Hakan'ı seven vardır, sevmeyen vardır. Ben programını seviyorum. Programında gerçekten programın ismi gibi, tarafsız davrandığını düşünüyorum. O da konuklara çok basitçe sorular sorarak, konunun daha iyi anlaşılmasını sağlıyor. Bir de direkt konuğa, "Şimdi ne anlatmak istiyorsunuz bununla" sorularıyla, anlamsız konuşmaların önüne geçiyor. Gündem belirleyen tartışmaların hep Cnn Türk'ten çıkması nedeniyle, Cnn Türk haber kanalları arasında tartışma programlarında lider durumdadır.
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Sıla, yeni Sezen Aksu mu?
Tabi ki Sıla farklı, Sezen Aksu farklı. Burada anlatılmak istenen, tarzları. Yoksa dünyada herkesten bir kişi var. En hazzetmediğim şeylerden biridir hatta, şu şunun veliahtı diye söylenmeler. Ama bu farklı.
İkisi de çok şarkı yazıyorlar. Çoğunlukla duygusal şarkılarla damgalarını vuruyorlar. Ama hareketli şarkılarda da, bir o kadar maharetliler. Herkes onların şarkılarına kendilerini kaptırıp dans ediyor.
İkisi de pek televizyonda, orda burda görünmeyi sevmiyorlar. Şarkılarını yapıyorlar. Ne kadar çok ortak yönleri var değil mi? Ekol olarak, tarz olarak. Ben bu nedenle başlıktaki soruya evet diyorum.
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.
Kötü Kedi Şerafettin vizyonda...
Beklenen gün geldi. Sonunda bugün Kötü Kedi Şerafettin vizyona giriyor. Vatana millete hayırlı olsun.
Bu animasyon filminden çok bahsediliyor. Animasyonun kalitesi yerlere göklere sığdırılamıyor. Amerika ile yarışacak tipte olduğu söyleniyor.
Şimdiden dört ülkeye satılmış bile. Tahminler tam 50 ülkeye satılması yönünde. Eğer beklenen gişe olursa ikincisinin senaryosu hazırmış bile.
Bu proje tam 10 yıldır konuşuluyormuş. Çok emek verilmiş. Filmdeki kamyon sahnesi için tam iki ay çalışılmış. Filmde kazıncı yokuşu bile varmış. Cihangiri görecekmişiz filmde yani.
Şerafettin tam 20 yıldır hayatımızda. Dergi sayfalarından beyaz perdeye geçti diye üzülmeyin. Yeni hikayeleriyle dergi sayfalarında yer almaya devam edecek. İyi seyirler.
Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
Sizin gibi yazmayı seven bir Blogger. Yazılarımı okuyup beni daha yakından tanımak istersen bloğuma beklerim.