“Çanakkale şehitlerine layık mıyız?” diye düşündüm bugün. Sadece 18 Mart’a özel düşünmüyorum bunu aslında. Yıl içinde, herhangi bir vesileyle Çanakkale türküsüne denk geldiğim zamanlarda da düşünürüm bunu . Ve içimden, “Yok, sizlere layık olamadık” derim. Tüm şehitlerimizi rahmetle anıyorum.
 |
| foto kaynak: unsplash.com |
Ben askerliğimi
Çanakkale’de yaptım. Türkiye’nin kalbinin attığı yerde. Askerlik yerimin
Çanakkale olduğunu öğrendiğimde de çok sevinmiştim. Çünkü orası unutulmayacak
bir zaferin yazıldığı yerdi. Askerliğin sonuna doğru şehitlikleri gezdik. Elimi
kolumu nereye koyacağımı bilemedim. Çünkü şehitlere olan saygım, bu ülkedeki
herkes gibi çok büyüktü de ondan.
BONUS YAZI: Millet ile Mehmetçiği karşı karşıya geldi…
BİR KİTAP ÖNERİSİ…
Çanakkale savaşı
hakkında okuduğum bir kitabı da önermek isterim burada: Uzun Beyaz Bulut
Gelibolu. Buket Uzuner’in kitabı. Kadere bakın ki bu kitabı yerinde, yani
Çanakkale’de, askerliğimi yaparken okumuştum. Ya askerliği Gelibolu’da yapmama
ne demeli.
BU NASIL BİR İMANDIR?
“Şehitlik bize de
nasip olur mu?” Dün gece izlediğimiz TRT 1’deki Seddülbahir 32 saat dizisinde
böyle diyordu bir tane vatan evladı. Bu nasıl sevgidir? Bu nasıl bir iman
aşkıdır? Bu nasıl insan hayatına anlam katmaktır.
BONUS YAZI: Bu güzel milleti, vatanı anlatan şarkılar…
NE GÜZEL SÖYLEMİŞTİ…
Benim lise
zamanları. Yine bir 18 Mart haftası. Bizi spor salonuna toplamışlardı. Bir kız
arkadaşımız da Çanakkale türküsünü seslendirmişti. O kadar güzel söylemişti ki.
O kadar duygulu söylemişti ki. Söylerken içinde yaşıyordu. Çünkü başka türlü o
kadar güzel söyleyemezdi.
