Gün geçmesin
ki, şu ülkede bir ihmal olayı duymayalım. İhmalden dolayı kaynaklanan bir
yaralanma, bir ölüm duymayalım. Adana’da, öğrenci yurdunda yangın çıkmış. Bu yangında
12 öğrenci hayatını kaybetmiş. Peki, bu öğrencilerin cesetleri nerede bulunmuş.
Yangın merdiveninin orada. Peki niye orda kalmışlar? Çünkü yangın merdiveninin
kapısı kilitliymiş. Hiç şaşırmadım. Yangın merdivenlerinin genelde kapıları
kilitli olur. Ve o merdivenler bakımsızlıktan paslanırlar. Ee neymiş, bu akşam
bir yetkili açıklama yapıyor. Yarın soruşturma başlatılacakmış. Soruşturma başlatsan
ne yazar. Ölenler geri gelecekler mi? Bu soruşturma lafları da boş laf. Bu soruşturmalardan
bir şey çıktığını, bir sonuca ulaştığını sanmıyorum. Yani, yine ihmali olanın
yanına kar kalacak.
DEĞİŞEN BİR ŞEY OLMAYACAK
Bu yaşanan olay, hiçbir şeyi
değiştirmeyecek. Bir 15-20 gün, bu olayın sıcaklığı geçene kadar merdiven
kapıları açık bırakılır, sonra yine eski hamam eski tas devam. Bundan aylar
sonra başka bir öğrenci yurdunda yangın çıksa, aynı ihmalle karşı karşıya kalma
oranımız, yüzde yüzdür arkadaşlar. Çünkü bu ülkede, insan hayatı önemli değil. Çünkü
bu ülkede, bütün işler yarım yamalak ve baştan sağma yapılır. Yok yangın
merdiveninin demirleri paslanmış, yok yangın merdiveninin kapısı kilitliymiş. “Aman
boşver” denilip geçilecek yine. Şimdi yaşanan acı büyük. Hayatını kaybeden
gençlerin anne ve babalarının şu anki durumlarını düşünemiyorum bile. Evet,
bizim de içimiz yanıyor ama yine de ateş düştüğü yeri yakıyor.
HABERİ İZLEYEMEDİM
Ben buna, pisi pisine ölüm diyorum. Bu akşam
spiker soruyor yetkili birine. Bilmem belediye başkanı mı, yoksa vali mi neyse
işte. “Eğer kapı açık olsaydı durum farklı olur muydu?” diye. “Olurdu” diyor. Olmaz
mıydı? Olurdu tabi. Yine hayatını kaybedenler olabilirdi. Ama en azından
kurtulanlar da olabilirdi. Zaten haberi duydum ya, içim yandı. İnanın, habere
daha fazla bakamadım. Yok yangın neden çıkmış, nasıl olmuş dinlemedim bile. Çünkü
bunları bilmek hiçbir şeyi değiştirmeyecek. Ve belki onları duyduğumda, daha
çok ihmalle karşı karşıya kalacağım ve çok daha fazla üzüleceğim. Aslında artık
millet olarak yaptığımız ihmalleri duymaktan ve yazmaktan da gına geldi. Ne yaparsın
işte. Yazmadan da olmuyor. Keşke bu akşam öğrenci yurdunda yangın haberini hiç
duymasaydık.