Powered By Blogger

30 Ağustos 2015 Pazar

Hemingway nasil yazarmis?..

    Yazmaya ne zaman baslamaliyiz sorusu, biz amator yazarlarin cevap bulamadigi sorulardan biridir. Bu durumda buyuk yazarlar ne yapmis, onlara bakmak en dogrusu galiba.

           Hemingway ne diyor?

     Bahsettigim o buyuk yazarlardan biri de, Hemingway. Bunaldigimiz bu konuda, Hemingway neler yapiyormus bakalim mi? Hemingway, yazmaya bana gore cok cok enteresan gelen bir zamanda basliyor. Hani, sabahlari, "Yerler yeni yeni isimaya basladi" deriz ya. iste bu zaman dilimi, Hemingway'in yazmaya basladigi zamanlar. Ne diyelim, buyuk yazarlarin acayip halleri oluyor boyle.

            Yazmak istiyorsaniz

      "Evet, istiyorum" dediginizi duyar gibiyim. O zaman okumaya devam edelim. Bu noktada da, Hemingway'e kulak verelim isterseniz, "Siz yazmak istedikten sonra, hic kimse ama hic kimse buna engel olamaz. Bunun disinda, havanin sicak ya da soguk olmasi da sizi etkileyecek faktorlerden degildir. isine konsantre ol ve sevkle yaz" diyor.

            Ya yazamazsam korkusu

     Ben bu yaziya baslarken bile bu korkuyu yasadim, "Ya tikanirsam, ya guzel olmazsa" diye tedirgin oldum durdum. Ama Hemingway'in, bu soylediklerini okuduktan sonra icime su serpildi. Daha sakin bir sekilde yazmaya basladim.

      Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com

    
           
 


9 Ağustos 2015 Pazar

Hayatta tek basina kalan yasli bir kadin...

     Mahallemizde yasli bir cift vardi. Kucucuk evlerinin onune, minder atar otururdu adam. Taa, benim kucuklugumden beri. Yillardir onu, o evin onunde gormeye alismistim.
      Yakin zaman once adam oldu. Simdi evlerinin onunden gelip gecerken, bir eksiklik hissediyorum. Artik o adamin ne minderi var, ne de kendisi.
      Dün gordum. Minderde bu sefer kadin oturmaya baslamis. Sanki o minderde oturmak, kocasinin vasiyetiymis gibi.
      Kadini gordugumde aksama dogruydu. Ekmek almaktan geliyordum. Dusundum kendi kendime. Ben simdi eve gidiyorum. Evde bekleyenlerim var. Ama ya bu yasli kadin. iceri girecek. Kimsecikler yok. Koca bir karanlik.
      Lambanin dugmesine basacak. isik yanacak. Oda aydinlanacak. Peki ya o isik, o kadinin icini de aydinlatabilecek mi?
      issiz mi issiz, sessiz mi sessiz bir ev. Kendi kendine konusursa bir ses olacak. Ya da televizyonun sesi sessizligi bozacak.
      Hazirladigi yemeyi kendi basina yiyecek. Televizyona kendi basina bakacak. Ve uyumak icin yatagina yattiginda, yillardir ayni yastiga bas koyduklari adam olmayacak yaninda.
     Yalniz kalmak da bir imtihan olsa gerek diye dusunuyorum. Ama cok zor bir imtihan.
      Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com