Okuduğum Şehsuvar Sami değil, bendim...

     Aklıma domuzcuk geldi. Hani şu Sineklerin Tanrısı’ndaki çocuk. Aklın ve mantığın sesi. Sizin de böyle zaman zaman okuduğunuz romanlardaki karakterler aklınıza geliyor mu? Evet, o kahramanların bir kimlikleri ya da yaşadıkları bir ülke veya bir evleri yok. Onların ikamet yerleri hayal dünyamız. Yazarlık bu yüzden büyük bir olay ya. Düşünsenize bir kitap yazıyorsunuz ve oluşturduğunuz karakterler milyonlarca insanın kalbine, ruhuna dokunuyor. Bu karakterlerin arasına Şehsuvar Sami’yi de ekledim, dün evvelsi günü. Sonunda Elveda Güzel Vatanım da okuduğum kitaplar arasındaki yerini aldı. Sadece Şehsuvar Sami değil tabi. Ester de, Fuat da. Şehsuvar Sami ile Fuat arasındaki o arkadaşlığı sevdim. Sonra sanat üzerine saatlerce konuşmalarını.

                                            ŞEHSUVAR SAMİ BEN MİŞİM GİBİ OKUDUM

     Sonra Ester ve Şehsuvar Sami arasındaki aşk. Ve bu kitapta da kadınların her zaman mantıkla hareket ettiği bir kez daha, biz erkeklerin suratına çarpıldı. Kadınlar bizim gibi değiller. Biz koskoca adamlar, çocuklar gibiyiz. Ama kadınlar öyle mi? Onlar her zaman mantıklı kararlar alıyorlar. Tabi ayrıldıkları için onlar da çok üzülüyorlar. Ama mantığı ön plana alıyorlar. Kitap bittiğinden beri kitabı düşünüyorum. Okurken bazı yerler çok dokundu bana. Özellikle Şehsuvar Sami’nin Ester’e özlem duyduğu satırlar, anlattığı güzel anılar. Beni aldı kendi sevda dünyama götürdü. Onla beraber üzüldüm. Onlar beraber sevindim. Bir an okuduğum Şehsuvar Sami değil de bendim.

                                                      KENDİME SORDUĞUM SORU

     İşte böyle. Şehsuvar Sami de artık benim hayal dünyamın bir parçası. Hem de en önemli parçalarından biri oldu. Çünkü onun gibi benimde yarım kalan bir sevdam var. Ben de onun gibi pişmanım. Ben de onun gibi ölesiye kadar, bu sevdayı içimde taşıyacağım. Şehsuvar Sami benim gibi bi dünya erkeğin içindeki dökmüş satırlara. Domuzcuk’tan buralara geldik işte. Sizin sevdiğiniz kahramanları da duymak isterim açıkçası. Tabi ki insanın en çok da, en son okuduğu kitaptaki kahramanlar insanın aklını allak bullak ediyor. Okumaya başladığım ilk günden başlayarak kitabın bütününü kafamda evirip çeviriyorum. Gün gün kitabı okumamı, gün gün hikayenin içine girmemi anımsıyorum tekrar tekrar. Kitap bittiğinde sorduğum soruyu şimdi de bir de, sizin huzurunuzda soruyorum kendime, “Acaba kitabı tekrar okumaya başlayıp bu macerayı, bu aşkı yeniden yaşasam mı?”.

Foto kaynak:pixabay.com

Blog linki:yasamdanyazilar.blogspot.com

Şehsuvar Sami benim adamım ya...

      Okumak istiyorum. Okumak istiyorum. Okumak istiyorum. Elini kolunu tutan mı var? Oku o zaman. Bizim ülkemizin insanlarının da bir ortası yok yavv. Ya çok okuyoruz ya da hiç okumuyoruz. Her şeyde olduğu gibi bunda da dengemiz yok. Okuma konusunda da benim çok da dengeli olduğumu söyleyemeyeceğim. E sonuçta ben de bu ülkenin bir bireyiyim değil mi? Olacak o kadar. Ben de her şeyi ya diplerde ya da zirvelerde yaşıyorum. Bakın bu aralar okuma iştahımın zirvelerindeyim. Elime ne geçerse okumak istiyorum. İlk girişteki okumak istiyorum cıyaklamaları da bu yüzdendi. Bu duyguyu her zaman devam ettirmek istiyorum ama olmuyor.

                                        KİTAP OKUMA KONUSUNDAKİ BÜYÜK HEDEFİM

      Okuma iştahım tavan yapmışken aradan bir kitabı da çıkarayım dedim. Elveda Güzel Vatanım’ı okuyorum. Beş yüz sayfa küsürlük bir kitap. Öyle ha deyince bitiremiyorsun. Ben de hazmede hazmede okuyorum. Ben hiçbir zaman öyle bir gecede kitap bitirebilen bir yapıda bir insan olmadım. Ha olmak ister miydim? İsterdim tabi. Benim kitap okuma konusunda büyük hedeflerim vardır. Ama hiç beklemeyin. Onları burada açıklamayacağım tabi ki. Sonra o hedefleri yapamam. Sonra yorum bölümünden bana nanik falan yaparsınız. Bu duygusal çöküntüyü kaldıramam sonra. Neyse biz yine konuya dönelim. Şu anda kitabın üç yüz küsür sayfalarındayım. Kitap iyi gidiyor. Bakalım finali çok iyi bağlayabilecek mi? Mevzu o.

                                                    BÜYÜK FİNAL BEKLİYORUM

      Valla daha önce Ahmet Ümit’in bir kitabını okumuştum. Finali gerçekten sürprizdi benim için. Şimdi o finali gördükten sonra bu kitapta da iyi final beklemek hakkımız, okurlar olarak. Kitabın konusu hakkında çok şey yazıldı, çok şey söylendi. Ben şimdi buraya yazmayayım. Şimdi yazarım konuyu. Sevgili Google sonra bunu kopya içerik falan sayar. Ondan sonra beni en dibe iter de iter. Bilmem yeniden yazma diye bir şey var. Kendi kelimelerinle anlatma falan. Ben onu pek yapamıyorum. Adam zaten anlatırken kullanmış kullanacağı kelimeleri. Daha geriye ne kalmış? Ha şunu söyleyeyim. Ben Şehsuvar Sami karakterini sevdim. Onun aşkta yaptığı gururu ben de yaptım zamanında. Gerçi çoğu aşık yapmıştır. Neyse bu yazılık bu kadar yazı yeter. Bakayım üç yüz rakamını geçmişim. Sevgili Google üç yüz kelime istiyor ya. Neyse seodan bugün de yırttık.

Foto kaynak:pixabay.com

Blog linki:yasamdanyazilar.blogspot.com