Şu hayatta
sevdiği mesleği yapabilene ne mutlu. Niye bunca insan sabahları işe asık
suratlarla gidiyorlar? Niye onları ayakları geri geri sürüklüyor? Hep bu işini
sevmeme. Bu sadece sana bana özel bir durum değil. Yazarlar da bu durumu
yaşamış. Mesela Charles Bukowski. O da yazar oluncaya kadar bi dünya canının
istemediği işte çalışıp durmuş. Hayatı berbat geçmiş tabi. Ama neyse ki sonra
her şeyi bir kenara bırakıp yazarlığa yönelmiş. Bizim ülkemizde bu durum göz
ardı ediliyor. Parası çok olan mesleğe yönlendiriyoruz gençleri. Ve onlara yazık
ediyoruz. Az kazansın ama mutlu olsun olmalı düsturumuz. Yazarlık içinde
söylenen bir söz var. Bir makalede okumuştum. “Yazar olan aç kalmayı göze alsın”
diye.
“CANIMI YAKAN ASIL ŞEY…”
Belki eskilerde
bu durum böyleydi ama şimdilerde daha iyi. Neyse lafı fazla uzattım. Gelelim Charles
Bukowski’ye. O neler anlatmış? “Canımı yakan asıl şey ise insanların sırf diğer
türlüsü daha kötü olabilir diye korktukları için aslında hiç istemedikleri
işlerine dört elle sarılıp, onun için mücadele ederlerken insanlıklarının
silinip gittiğini görmek. İnsanlar korku dolu, itaatkar bedenlerden ibaretler. Gözlerinin
feri sönüyor. Sesleri çirkinleşiyor. Ve bedenleri. Saçları. Tırnakları. Ayakkabıları.
Her şey. Gençken insanların tüm o baskıya hayatlarını masıl feda ettiklerine
inanamazdım. Şimdi yaşlı bir adamım ve hala inanamıyorum. Bunu neden yapıyorlar
ki? Seks için mi? Televizyon mu?
SİZ
İSTEMEDİĞİNİZ İŞTE NİYE ÇALIŞIYORSUNUZ?
Araba taksitleri
mi? Ya da çocukları için? Onların yaptıklarını birebir tekrarlayacak olan
çocukları için mi?” ilk paragraf aslında tam da bizi anlatmıyor mu? Bizim için
güven çok önemli. “Öyle böyle bu işte tutunup gidiyorum. Ya bu işi bırakıp
başladığım diğer işte başarılı olamazsam?” korkusu adım attırmıyor bize. Belli bir
yaşa gelmiş, bakmak zorunda olduğu bir ailesi, çoluk çocuğu olanları anlıyorum.
Ama ya olmayanlar? Onlar belki bu yazıyı okuduklarında bir sarsılırlar. “Ben ne
yapıyorum?” derler. Bukowski ne diyor farkettiniz mi? “İnsanlıkları silinip
gidiyor” diyor. Bu doğru değil mi? Evden çok işte vakit geçiriyoruz. Devamlı negatif
bir şekilde çalışıyoruz. Bu hayatımıza nasıl yansır? Peki siz ne diyorsunuz bu
konuda?
Foto kaynak:Pixabay.com
Blog linki:yasamdanyazilar.blogspot.com
Ülkemizde istediği işi yapamayan o kadar çok kişi var ki... Maddi olanaksızlıklar, ailenin geçim derdi onu geçtim o kadar yıl okuyup atanamayan, her hangi bir kuruma yerleşemeyen bireyler son çare olarak bulabildikleri işlere yöneliyorlar. Bu aslında çok büyük bir sorun ve ülkemizde bunun çözümü malesef ki yok!
YanıtlaSilDilerim yeni nesiller istedikleri mesleği yapabilirler. Yorumunuz için teşekkürler. Sevgilerle.
Sil