Çiğ köfte partisi yapmıyorduk uzun
zamandır. Bu akşam servisle eve gelirken Yaşar hatırlattı. “Abi gece
vardiyasından çıktıktan sonraki ilk gün, bize çiğ köfte ısmarlayacaktın” diye.
Bize derken, diğer kişi de Şuayip. Artık bizde bu gelenek haline geldi. Ara ara
çiğ köfte yeriz. Bu akşam çiğ köfte ısmarlama sırası bendeydi. Şuayip ile ben
acılı söyledik. Şuayip, marul falan da istemedi. Lavaşın üstüne çiğ köfte
tamam.
Yaşar normalde hiç acı istemedi. Ama hazırlanışını izlerken onun da canı
çekti. “Az bana da acı koysana abi” dedi. Ama acılı acılı iyi gitti. Ondan sonra bir
başka geleneğimize geçtik. Çay içme. Hemen ilerdeki çaycıda her zamanki gibi
çaylarımızı söyledik. Bir 15 dakika falan da orada takıldık. İşlerin nasıl
gittiğinden, gönül işlerinden konuştuk. Kısa zamanda çok şey konuştuk yani. Ondan
sonra da evlere dağıldık. Böylece bir çiğ köfte partisi daha son bulmuş oldu.
Foto kaynak: https://www.pexels.com/photo/pineapple-fruit-1071879/
Bileydim benim oğlanı da gönderirdim. Kendisi tam bir çiğköfte canavarı :)
YanıtlaSilAlırdık yeğenimizi yanımıza bizde :)
Silolsa da yesek:) afiyet olsun..
YanıtlaSilÇok teşekkürler :)
SilGecen sene bizde cok yapardık ev arkadaşım urfalıydı yaptırırdık ona şimdi ise o mezun ben ise bazı nedenlerden dolayı yurt odasındayım :) afiyet olsun...
YanıtlaSilUrfalı on numara yapıyordur çiğ köfteyi 😀 Eyvallah kardeşim.
SilHarika, ama marulsuz çiğköfte olmaz yahu, özellikle marul'un göbeğini çok severim ^^
YanıtlaSilOluyormuş Mustafa :) Marulun fazla olmaması şartıyla bende marullu severim :)
Sil