“Unutmak eylemi, o kişinin
kokusunu unutmakla başlayan bir durumdur” diye bir söz okumuştum. Ya da buna
benzer bir şey. Bugün farkına vardım biliyor musun. Ciddi ciddi kokunu
unutmuşum. “Vayy be. Gün gelecek senin kokunu mu da unutacaktım” dedim. Ne hissedeceğimi
bilemedim. Üzülsem mi, sevinsem mi?
Tam bu anda yalnız kalmayı o kadar çok
istedim ki. Tek başıma odama kapanmak. Sadece bunu düşünmek. Slov şarkıları
birbiri ardına dinlemek. Yorganı üstüme çekip düşünmek. İlk başlangıcımızı, en
mutlu günlerimizi, aramızın bozulmaya başladığı anları ve en sonda
ayrılışımızı. Hepsinin üstünden teker teker geçmek istedim. Tamam, kokunu
unutmuş olabilirim. Ama birini unutmak için bu yeterli değil bence. Birde sen
aklıma geldiğinde ince bir sızı girmemeli kalbime. “Keşke” dememeliyim.
Foto kaynak: https://www.pexels.com/photo/silhouette-photo-of-man-leaning-on-heart-shaped-tree-744667/
Bende seven insanlar kokuları ile anlaşır sözünü duymuştum...
YanıtlaSilUnutmak konusuna gelince
"Unulutulanlar unutanları asla unutmazlar"
Klasikleşmiş bir söz ama o kadar doğru ki.
SilKokunu mu da yerine kokunu da mı yazsaydınız da ha iyi olur bence :) Valla arkadaşlar bende gençken bu kafadaydım ama şuan biri beni sevmiyormuş terk edecekmiş oymuş buymuş heç umrumda değil isteyen istediğini yapsın ben zaten aşka inan bir insan değilim
YanıtlaSilOlabilirmiş 😀 Aşka inanmak yok. Kafa rahat hocam.
Silsadece sen sevdiysen unutmak daha zor oluyor. Gerçi unutamıyorsun, sadece duruma alışıyorsun. içini ferah tut, senin karşına daha iyisi çıkmamış henüz.
YanıtlaSilEyvallah kuzgun kardeş.
SilZaman, sadece birazcık zaman... diyor sezen aksu :)
YanıtlaSilNe de güzel diyor :)
SilUnutmaya çalışmak bile imkansız kılmaya yetiyor bu eylemi,beyin unutmak adına bile olsa işlem yaptığı hiç bir şeyi silmiyor malesef
YanıtlaSilMaalesef.
Sil