Virginia Woolf'tan yazar olmak isteyenlere...

     Günlük tutmak. Yazma heyecanını ilk tattığımız sayfalar. Kimilerimiz için artık bir nostalji. Kimimiz için ise, hala vazgeçilmeyen bir tutku. Şimdi yazacaklarım, hala bu tutkudan vazgeçmeyenleri sevindirecek gibi. Virginia Woolf’un, günlük tutmak ile ilgili söylediklerini okudum. Zamanında o da, yazma dersleri vermiş. Bu okuduğum yazı, o derslerden birinde, kursiyerlerle diyaloglarını ele alan bir yazı. Sınıfta Virginia Woolf, herkesten günlük tutmasını ister. Peki neden günlük tutulmasını istiyordu kursiyerlerden? Çünkü hayatın içinde, bizi yazmadan uzaklaştıracak olan, o kadar çok meşgale var ki. Bu meşgalelerden, nasıl sıyrılıp da, yazının başına oturacağız? Nasıl kendimize ait, bir yazma saatimiz olacak? İşte bu nedenle, yani hayatın içinde, kendimize yazma zamanı ayırmak için günlük tutulmasını istiyor.

                                        GÜNLÜK TUTUN, AMA ÖYLE SIRADAN DEĞİL

     Sınıftaki kadınlardan biri, bizim her zaman sorduğumuz, değişmez sorumuzu, biraz da çekinerek soruyor Virginia Woolf’a. “Peki ne yazacağız?”. Bu hepimizin üzerine, kabus gibi çöken bir soru değil midir? Neyse ki soruyu soran, sadece bunu sormakla kalmıyor. “Her günkü, duygusal olarak yaşadıklarımızı mı yazacağız? Yoksa sabahtan akşama, ne yaptıysak bir bir onları mı not edeceğiz?” diyerek, soruyu daha da derinleştiriyor. Burdaki önemli bir noktayı belirtiyor Virginia Woolf. “Bu defteri, sıradan bir günlük gibi düşünmeyin. Sanki bir yazarsınız da, günlük tutuyormuşsunuz. Bu tarzda düşünün ve ona göre bu günlüğü tutun” diyor. Bir günlüğü yazar gibi tutmak. Ne harika bir yöntem değil mi?

                                                        “İŞİNİZ YAZMAK OLSUN”

     Kendi günlük tutmasından örnek veriyor Woolf. Sınırları aşmak dediğimiz işi, günlüğü ile yaptığını söylüyor. Ve ayrıca bu tuttuğu günlüğü, bir antreman sahası gibi görüyor. Nasıl ki takımlar antrenmanda değişik taktikleri denerler. O da farklı yazı stillerini deniyormuş. Bu çok iyi bir yöntem gerçekten. Yine sınıftan biri soruyor bu sözleri üzerine. “Sınırları aşmak diyorsunuz da. Onu nasıl yapacağız?”. Yazmanın verdiği o müthiş duyguyla ağzından, “Yazın. Hep yazın” diyordu. Yazmak, yazmak, yazmak. Virginia Woolf, şaşırtıcı şeyler söylemeye devam ediyordu. “Gerekirse saçmalayın. Hem de bir-iki sayfa da değil. Sayfalarca. O sayfalarda her şey olun. Aptal ol. Yetmedi, duygusal ol. Taklit edin. Ama her daim içinizden gelenleri yazıya dökün.

                                                  YETER Kİ YAZ DA, NASIL İSTERSEN YAZ

     Orası sizin sınırsız alanınız olsun. Hiçbir şey tanımayın. Noktalama işaretlerini unut gitsin. Roman şöyle olur, yok hikaye böyle olur geç. Yıkın, dağıtın. Aklınızdaki tüm kelimeleri kullanın. Şiir istiyorsan şiir yaz. Yok roman istiyorsan roman yaz. Nasıl istersen yaz. Tüm duyguları böylelikle yaşa. Bu şekilde yazmayı öğreneceksin” diyor. Ben Virginia woolf’un söylediklerinden etkilendim ve faydasını olacağını düşünüyorum. Sizler neler diyorsunuz günlük tutma ile ilgili? Virginia Woolf’a katılıyor musunuz?

Foto kaynak:Pixabay.com

Blog linki:yasamdanyazilar.blogspot.com