Montaigne'nin Denemeler'ini yarıda bıraktım...

     Montaigne’nin Denemeler’ini bitiremedim. “Niye?” derseniz. Sıkıldım. Bir de düşünün. İki-üç sayfalık yazılar. İnsana sıkılmazsın gibi geliyor. Ama o iki-üç sayfacıkta bile, sıkmayı başardı beni yazılar. Her zaman söylediğim şeydir. Ben bir kitaptan sıkıldıysam, hemen onu bir kenara atmam. Birkaç kere daha okumayı denerim. Baktım yine olmuyor. Bu sefer bırakırım. İşte Montaigne’nin Denemeler’i de, böyle bir kitaptı benim için. Başka bir çevirisini okumadım. Elime geçerse başka bir çevirisini de okurum. Bu çevirilerden de çok dert yanılıyor. Okuyoruzdur hepimiz. Baştan savma, işin ehli olmayanlara veriliyormuş bu çeviriler. Sonucunda da doğru dürüst çevirilemiyorlar işte. İşin ehli olmayanlara da niye veriliyor? Maliyeti az da ondan.

                                      YÜZÜNCÜ SAYFAYA KADAR OKUDUM

     Her şeydeki yozlaşma, doğal olarak edebiyat dünyasına da yansıdı. Ortaya kalitesiz işler koyarak, daha fazla para kazanma, orada da hayalleri süslüyor. Yani az emek, çok para. Kısa yoldan köşeyi dönme. Hayattaki ilkemiz bu oldu. Gerçi buna ilke demek de, ne kadar doğru. Hayatta bir emek ortaya koymayanın, ilkesi olur mu? Yüzüncü sayfasına kadar okudum Denemeler’i. Ancak oraya kadar tahammül edebildim. Ya gerçi, her klasik eseri seveceğiz diye bir kural da yok. Birkaç gün önceki mim yazımda da yazdım. “Yüzyıllık Yalnızlık kitabını beğenmedim” diye. Bu durumun sadece bana has olduğunu zannederdim. İnternette, 1984 kitabını anlatan bir videoda da, anlatan adam, 1984’ü beğenmediğini söyledi.

                                                   KLASİK AMA BANA DEĞİL  

     Bizim ülkede böyle şeyler hoş karşılanmayabilir. “Vay efendim sen Denemeler’i nasıl beğenmezsin? Ya da sen kimsin ki 1984’ü beğenmiyorsun?” şeklinde söylemler karşılayabilir bizi. Böyle eleştiriler gelirse hiç şaşırmam. Burası Türkiye. Bizde önyargılar almış yürümüş. Beklenenin dışında bir şeyler söylediğiniz zaman hemen, “Sivrilik yapma. Düzeni bozma” deniyor. Olaya bakış açımız bu. O yüzden bu tür eleştiriler şaşırtmaz beni. Sizleri de şaşırtacağını zannetmiyorum ya. Edebiyat dünyasında bile mahalle baskısı kapınızı çalabilir yani. Mesela ölüm hakkında yazmış Montaigne. Ben bir şey anlamadım. Belki ölüme farklı bakış açılarımızdan dolayı olabilir. Buna doğu-batı farkı diyebiliriz herhalde. Sonuç olarak Montaigne’nin Denemeler’i, yarıda bıraktığım klasikler arasına girdi. Sizin Denemeler hakkındaki görüşleriniz nelerdir peki? Bana katılıyor musunuz?

Foto kaynak:Pixabay.com

Blog linki:yasamdanyazilar.blogspot.com