Pazar günleri ben...

Nereye baksanız, her yerde kediler. Mesela nerelerde mi?

      ·       En basiti çöplerde. Nerde bir çöp tenekesi varsa, oralarda bir kedi ordusu var.

      ·       Herhangi bir dizinin ya da filmin herhangi bir sahnesinde, arka tarafından geçer.

      ·       Suikast sırasında, tam da çatışmanın ortasındadır.

      ·       Acilin kapısında doğururken.

      ·       Arabaların motorlarının içinde.

Bu arada kedilerle ilgili bizimkiler bir belgesel yapmışlar. Belgesel ekibi her yerde kedileri çekmiş. Çöplükte, sokakta, damlarda. Belgesel, Amerika’da çok beğenilmiş. Gelecek aylarda da bir festival kapsamında da gösterilecekmiş herhalde. O belgeseli, bizim millet de izlese çok beğenir. Artık bilimsel bir gerçek ki, kedi videoları izlemek insanı rahatlatıyor. E kedi belgeseli de insanı rahatlatır herhalde.

PAZAR OLUNCA BEN

      ·       Hava kararır kararmaz pazartesi sendromum başlar. Gelirler böyle sağdan sağdan.

      ·       Asabi olurum. Normalde sinirlenmeyeceğim şeylere bile sinir olma durumum ortaya çıkar. Söylenirim, tabi içimden. “Yarın pazartesi, iş var zaten” derim.

      ·       Pazarları gündüz saatlerinde moralim yerindedir, iyi bir insanımdır. Ama akşam olduktan sonra, kurt adam olamayacağıma söz veremem.

      ·       İşin şakası bir yana. Bu arada kurt adam olmak istemezdim. Belki Süpermen. Gerçi doğru dürüst telefon kulübeleri de kalmadı. Süpermen olsam, kostümü mü nerede giyeceğim oda ayrı sorun.

      ·       Büyüttüğümüz kadar olmasa da, insan bir pazartesi sendromu yaşıyor be. Tembellik ruhumuzda var. Ama öğleye doğru sendromdan çıkıyor insan ya.

                               

                                                        YENİ YIL TOTEMİ

     Yeni yıla nasıl girersen, öyle gidermiş derler ya. Ben bi zamanlar üniversite sınavı için dershaneye gidiyordum. O zamanlar dershaneler vardı. Bundan kaç yıl önce hesap edin- Yok la yok. Böyle dediğime bakmayın. Kaç sene oldu şunun şurasında, dershanelerin kapandığı.- Neyse işte, konuyu uzatmayayım. Yine böyle yeni yıl geliyor. Hangi yeni yıl hatırlamıyorum. Kantinde oturduk, hep beraber konuşuyoruz. “Yeni yıl akşamı ne yapacaksın?” falan gibisinden. Bir tane kızcağız, “O akşam tam on ikiye, ders çalışıp gireceğim. Böylelikle sınavı kazanacağım” dediydi. Hepimiz kakara kikiri güldüydük. Sonuç mu? Dershanenin yarısında dershaneden ayrıldım. Baktım, bu işin altından kalkamayacağım. O yüzden sınavı kazanıp kazanamadığından bir haberim yok.