Powered By Blogger

2 Mart 2016 Çarşamba

Bir çocukluk hatırasının düşündürttükleri...

      Bir çocukluk hatıramı anımsıyorum. O zamanlar küçük evimizdeydik. İçerisinin çok sıcak olduğunu hatırlıyorum. Demek ki kış ayındaymışız. Kardeşimle deli gibi oyun oynuyoruz. Onun orta boyda kamyonu vardı. Tüpçü kamyonu. Arkasında da plastikten 7-8 tane tüp. O tüpleri odanın kapısının önüne koyardık. Daha doğrusu sıralardık. Biz de karşısına geçer. Bi tane plastik tüple onları düşürmeye çalışırdık. Bir nevi bovling gibi. Genelde ben kazanırdım. Kardeşim mızıkçılık yapardı. Bi kaç kere, "Hayır ben kazandım" diye tartıştım. Sonra da tartışmayı gereksiz buldum. Çünkü o küçüktü. Annem mısır unlu çorba yapıyordu. Daha önce yememiştim galiba o çorbadan. "Bu mısır unu ne güzelmiş" demiştim içimden. Ailecek, hep beraber yemiştik o çorbadan huzurla, mutlulukla. Ailecek yemek gibisi var mı.

           İLK BRUCE LEE FİLMİ
      O gün pazardı galiba. Kanal D'de Bruce Lee'nin filmi vardı. Gemiyle dövüş turnuvasının yapıldığı yere gittiği film hani. O akşamki mutlu aile tablomuza eşlik etmişti. Bruce Lee'nin en sevdiğim filmi odur. Hem güzel film hem de güzel bir anımın parçası. Böyle unutamadığı güzel anıları olması çok güzel insanın. O zamanlar deprem zamanı. Yardımlar geliyor. Yine o akşam yardım gelmiş. Tüm mahalleli gibi biz de ordaydık. Ama ben öyle girişken olmadığım için, milletin arasına dalıp eşya kapamamıştım. Bir şapka alabilmiştim. Üzerinde Chicago Bulls yazıyordu. Ve kırmızı, sinirlenmiş bir boğa resmi vardı. Çok sevinmiştim. Benim de artık basketbollu şapkam vardı. Hevesliydim o zaman böyle şeylere. Ama sonraları ne kadar istesem de takamadım. Sıktı beni. Kafamı terletti. Sonraları için işaretmiş bana aslında bu.
              HEVESİ İSTEKLE
              KARIŞTIRMIŞIM
      Hayatımın sonraki dönemine nasıl işaretmiş derseniz. O kadar çok heves ettiğim şeyleri meğer yapmak istemiyormuşum. Kendimle ilgili öğrendiğim şeylerden biriydi bu. İnsan kendisiyle ilgili bir şey öğrenebilir mi? Öğrenir. Deneme yanılma yoluyla öğrendim bunu. Meğer sadece zannediyormuşum. Zannettiğim şey yapmak istediğim şey değilmiş. Şimdi hayatımda bir karar alacağım zaman, bu durumumu da göz önünde bulunduruyorum. Bir dahaki kararlarımda yanlışa düşmemek için. Yanlışa düşmemek için diyorum ama şu an bile yanlışa düşüyorum aslında. Yine zannetmeyle yola çıkıyorum çünkü. Denemem ve hissettiğim duygu gerçek mi öğrenmem lazım. Buradan bakıldığında demek ki herhangi bir olayda verdiğimiz tepki kendimizin davranış şekliyle ilgili bize ipucu veriyor. Güzel bir anı bunları düşündürttü bana.

Foto kaynak : pixabay.com

Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com
     

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder