Powered By Blogger

12 Şubat 2020 Çarşamba

Yoksa bende telefonda konuşamama fobisi mi var?

     Arkadaşlarımla telefonda konuşamama diye bir durumum var. Daha doğrusu tıkanma. An geliyor, ben susuyorum, karşı taraf susuyor. Ortamda bir sessizlik. İşte benim sevmediğim an, bu an. İşte bu anları yaşamamak için özellikle telefon açıp konuşmaktan çekiniyorum. Bunun yerine mesaj yazıyorum. Birde telefonu ne zaman kapatacağımı kestiremiyorum. Zamanlamayı tam yapamıyorum. 

telefonda konuşamama fobisi
foto kaynak: unsplash.com
     Bu sefer karşımdakinde, “Bu hemen telefonu kapatmaya çalışıyor” izlenimi uyanıyor. O nedenle, “Artık kapatalım” cümlesini ben kurmuyorum. İşte böyle dostlar. Belki bu anlattığım çok saçma bir şey. Ama bu böyle. Ama bu akşam her şeyi göze alıp aradım bir arkadaşımı. Bayadır aramadığım bir arkadaşımdı. Aradım ve konuştum. Ama bu çözüm olmadı tabi. Bu durum, böyle gelmiş böyle gider.

Daha neler neler yaşadım. İstersen buradan okuyabilirsin.

20 yorum:

  1. Ben gün içinde çok fazla konuştuğum için bende konuşmak istemiyorum. Bunu karşı taraf yanlış anlayabiliyor tabii.

    YanıtlaSil
  2. Çağrı Merkezi'nde çalışan bir Müşteri Temsilcisi'nin telefon ile böyle sıkıntı yaşaması acayip değil mi :)

    YanıtlaSil
  3. Ben aramadan önce söyleyeceklerimi zihnimden geçirip öyle arıyorum erkek beyni sonuç odaklı olduğu için giriş, sonuç oluyor genelde :) kadınlar detaycı ve olayları daha iyi analiz edip zihinlerinde tutabildikleri için daha uzun telefon görüşmeleri yapabiliyorlar. Tabi bu söylediklerim benim kişisel görüşüm, kişiden kişiye fark edebiliyordur :)

    YanıtlaSil
  4. Yalnız değilsiniz bence. Çok kişi yaşıyordur bunu :) Ben de hiç sevmem telefonla konuşmayı. Gerekliyse eğer mümkün olduğu kadar ertelerim. Az konuşsam kabalık mı diye düşünürüm, uzatsam uzattım diye endişelenirim. Bu endişelerle ne konuştuğumu anlamam:)

    YanıtlaSil
  5. Ben böyle durumlarda iyi varmı bi isteğin diyorum canın sağlığı diyor iyi hadi görüşürüz diyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İşte onu söyleyeceğim zamanlamayı tutturamıyorum Hür Post :)

      Sil
  6. Kendine has bi kapatma dili geliştir. "Tamamdır, hadi görüşürüz yine." falan gibi bişey.

    YanıtlaSil
  7. Ben de konuşurken endişelerde kaybolup gidiyorum erken mi kapattım,uzun mu konuştum vb.diye gidiyor.Bir aralar arkadaşım aradığında konuşma süresi bir dakikayı bulmuyordu veya aradıklarında konuşmamak için o ara sessize alıp ters çeviriyordum yada görmediğim bir yere ekranı görünmeyecek şekilde bırakıyordum, açmadın dediklerinde pardon işim vardı görmedim (ki görmedim) diyerek mesaj atar ve o da bana mesajla karşılık veriyordu bu şekilde telefon konuşmalarım pek olmuyor çünkü ben hep görmemiş oluyorum. Konuşmam gereken zamanlarda ise kapatmak, toplum içinde konuşamamak ve o sessizlik hâlâ bir sorundur gidiyor

    YanıtlaSil
  8. Özellikle çok arayan bazı kişilerin karşısında bu duyguya kapılırız. Kapatmaya çalışırsak ayıp mı olur diye bir duygu yaşarız. İyisi mi, tamam ya da peki diyerek o konuşmanın seyrini değiştirebiliriz belki. O da karşıdaki kişinin anlayışına bağlı. Yoksa gerçekten zorlanırız.
    Bence çağrı merkezinde çalışman bile bu sıkılmaya yol açabilir :) Benim düşüncem bu Cem :)

    YanıtlaSil
  9. o bende de var sen yine ortalara gelebiliyormuşsun ben açarken bile pofluyorum. en iyisi konuşmamak :)

    YanıtlaSil
  10. kısa konuşcan gerekli şeyleri konuşup kapatcan o zaman :)

    YanıtlaSil