Powered By Blogger

25 Temmuz 2017 Salı

Gecenin sesi...

     Gecenin sesi şu anda kulaklarıma dolan. Televizyon açıktı. Onu kapattım. Bilgisayardan müzik dinliyordum. Onu da kapattım. Şimdi evin içi de sessiz. Pencere açık. O pencereden arada bir hafif bir esinti geliyor. Ve insana huzur veren sesler. Sessizlik ne güzelmiş ya. Kafam ağrımış sesten. Yaz gecelerine özgü sesler geliyor kulağıma. Ve birde bilgisayar tuşlarına basma sesleri. Arada bir uzaklardan köpek havlama sesleri duyuluyor. Aslında bu havada ne yapacaksınız biliyor musunuz? Balkona çıkacaksın. Efil efil esecek hava. Yanında en sevdiğin arkadaşlarından biri olacak. Karşılıklı sandalyelerde oturacaksınız. Hayatınızda olup bitenleri paylaşacaksınız. Kimi zaman gülmekten gözlerinizden yaşlar gelecek. Kimi zamansa boğazınız düğümlenecek konuşmaya çalıştıkça.

Gecenin sesi

İKİ ARKADAŞIN SOHBETİ
     Gecenin sesi bölecek konuşmanızı bölecekse eğer. Beraber dinleyeceksiniz bu sesi. Sonra konuşmaya kaldığınız yerden devam edeceksiniz. Sabahı iş olmayacak bu güzel muhabbetin. Doğacak olan güneş, cumartesi ya da pazar gününe doğmalı. Saat geç oldu, yarın iş var, erken kalkmak lazım stresi olmamalı her iki kişide de. Sohbet, uykuya direnebildiğin kadar devam etmeli. Ne zamandır böyle bir sohbete hasrettiniz çünkü. Gece 01:00’den sonra serinleyebilir hava. Pike almalılar üstlerine belki. Konuşmaya öyle devam etmeliler. Uyuya falan kalırlarsa üşümesinler diye. Gelecekte yapacaklarından konuşmalılar. Umutlarından, hayallerinden. Elbette ki hayatlarında olan o özel insanlardan. Sevdikleri adamlardan ya da sevdikleri kadınlardan. Ne zaman evleneceklerinden. Gözleri parlamalı anlatırlarken.
YALNIZLIĞINA EŞLİK EDEN HUZUR DOLU SES
     Bazı yazarlar geceleri yazarlarmış. Herkes yatarken. Gözlerden uzakta. Kimse ayak bağı olmasın diye. Bu ortamda da insanın yazası gelir gerçekten. Neden gece yazmak istediklerini anladım şimdi. Az önce balkonda arkadaşla oturup sohbet ederek vakit geçirilebileceğini yazdım bu güzel gecede. Bazı akşamlar da yalnız olur insan. Yine bu güzel gece eşlik eder insana. Evdekilerin hepsi uyuyordur. Ama senin gözüne uyku girmemiştir. Sıcaktan atmışsındır kendini balkona. Gecenin o güzel sesleri arasında düşüncelere dalarsın. Sonra uykuya yenik düşersin. O serin havada uykunun kollarında bulursun kendini. Gecenin sesi, böyle bir yazı yazmama ilham oldu bu gece.

Foto kaynak: https://www.pexels.com/photo/silent-street-during-night-69791/


8 yorum:

  1. Hiç gece yazılanlar gündüz gibi olur mu :) bende gece yazmayi severdim. Artik kalmadi tabide. Sesi bende sevmiyorum en iyisi huzur. Sakinlik.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Geceleyin her şey sessizliğe gömülüyor. Günün koşuşturmasından sonra o sessizlik insana ilaç gibi geliyor. Yorum için teşekkürler.

      Sil
  2. Gecenin sessizliği başka sesleri harekete geçirirken içimizdeki sesleri de uyandırır.
    " Sessizliğin sesi" ne güzeldir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Harika bir yorum olmuş. Yorum için teşekkürler.

      Sil
  3. Yazın çok etkiledi beni. Güzeldi ve biraz duygusaldı da, ki tercihimdir. Duyguları paylaşmak o kadar güzel ki... Belki ilerleyen saatlerde ben, kaç gündür yanaşamadığım; önce notlarımı kalemle yazdığım defterimi önüme alıp senin verdiğin esinle yazacağım. Çocukların iyice enerjilerini harcayıp yorgun düşecekleri saati iple çektiğim bir yazlık sitedeyim. Sessizlik ya sabah erkenden, ya da gece geç vakitlerde oluyor. Ama kafam, tüm yazlık sakinlerinin sanki havuzu içmek istercesine iştahlı ve çığlıklı seslerinden, ardından çocukların tabii olarak neşeli seslerinden, havuzu alt üst etmelerinden ne de olsa yoruluyor. Bu siteye dair anlatacaklarım var. Yani hayatımın son beş senesinde nasılsa kısmet olan, öteden beri yaşayanların ise bu nimeti değerlendirmeleri hakkında. Hiç düşünmezdim ama çok şaşırdım. Kalemine sağlık Cem.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu yorumun gururlandırdı beni. Yüreğine dokunabilmişim. Ne mutlu bana. Yorum için teşekkürler.

      Sil
  4. Uzun yıllar karanlığa büründüm herkesten ırak olup gecemde hayaller kurmak için şimdi ise ne kadar çok uyanık kalsam daha iyi diyorum. Sessizlik bana bazen ilaç bazen acı veriyor. İnsanın konuşacağı bir dostu olmalı gerçekten, en azından insan nefes aldığını hissediyor

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Herkes ırak olup geceye sığınmak. Ara ara hala yapılmalı bence. İnsanın kendisiyle baş başa kalması gerekir. Gerçek dostlara o kadar ihtiyaç oluyor ki. Yorum için teşekkürler.

      Sil