Küçük mekanların yemekleri niye daha güzel oluyor?

     Bundan bir yıl önce falan. Kız kardeşim İstanbul’da bir hastanede migren ameliyatı olmuştu. Onu ziyarete gelen bir arkadaşıyla beraber bir şeyler almaya çıkmıştık. Ekmek, simit, su falan. Annem çorba almamızı da istemişti bizden. Kardeşim sıcak sıcak içsin diye. 

     O zamanlarda seçim zamanıydı. Hangi seçimdi hatırlamıyorum şimdi. Her yıl seçim yapıyoruz. Karıştırıyorum artık hangi seçim diye. 

     Şöyle bir iki tur attık. Kafamıza göre bir yer bulamadık. Bazı mekanlar çok lükstü. Sonra küçük bir lokanta gördük. Oraya girdik. Ezo gelin çorbası varmış. Yaz sıcağında gezmek acıktırmıştı bizi. Annem ve kardeşime paket yapılmasını istedik. Bizde orada içtik çorbaları. 

     Böyle güzel bir çorba olabilir mi ya. Uzun zamandır böyle güzel bir çorba tatmamıştım. Bu ilk örnek. Birde bizim burada, avm’nin karşısında dönerci var. Ama yemek, çorba, ızgara her şey var. Orada bir ızgara köfte yedik arkadaşla. Ben böyle bir lezzet görmedim. Burası da küçük bir mekan. 

     Peki bu küçük mekanların çorbası, ızgarası nasıl böyle lezzetli olur? Böyle küçük mekanlara olan bakış açım değişti. İlk defa bir yerlere gittiğimde denk gelirsem küçük mekanlarda yemek yemeyi tercih ederim. Yemeklerini çok güzel yapıyorlar. Helal olsun.

EĞER BİR PARTİYİ SEVİYORSAN…

     Bizim ülkemizde parti tutmak, takım taraftarlığı gibi gerçekten. Bu benzetmeyi kim yaptıysa da tebrik ederim. Olayı en güzel açıklayacak örneği bulmuş. Bu parti tutmanın hoş olmayan bir tarafı daha var. Partinin yaptığı hataları görmemek ya da görmezden gelmek. Böyle olunca işler doğru dürüst gitmiyor. 

     Partinin yöneticileri de kendilerine herhangi bir geri bildirim gelmeyince de, “Yaptığımız her şey doğru galiba. Hiç tepki gelmiyor” hissine kapılıyorlar. Aslında asıl partisini sevenler yanlışları dile getirmeli. Partiye böyle de hizmet olur. Partili olmak demek, partin ne yaparsa yapsın doğru kabul etmek değildir bence.

İLKBAHAR DEYİNCE…

     İlkbahar gelmiş, hoş gelmiş. Bugün ilkbaharla ilgili bir haber gördüm. Çiçekler, ağaçlar falan gösteriyordu. Bir anda aklıma ilkokul hatıralarım geldi. Okulumuzun hemen yanında bir kavaklık vardı. Ne de olsa köy okulu. 

     Üfleyince tüyleri uçuşan, yuvarlak çiçekler çok olurdu kavaklıkta. Alırdık onları üfleyip tüylerini uçururduk. Mis gibi çimen kokusu sarardı dört bir yanımızı. Hey gidi çocukluk hey. Selam olsun çocukluğum sana.

Foto kaynak: https://unsplash.com/photos/Nzxi1S7iFsI