Sessiz, sakin ve mükemmeliyetçi...

İclal Aydın bir yazısında 17 yaşından bahsetmiş. Ben, 17 yaşımı hiç hatırlamıyorum. Ben nasıl bir gençtim? O yaşlarda benim kanım deli akmıyordu. Galiba hiçbir zaman da deli akmadı. Ben hep sessiz/sakin olan taraftım. Gezmeleri pek sevmez, evde takılırdım. Hala da öyleyim. Gençlikte yaptığım hatalar olmuştur. Geriye bakıp onlar aklıma geldiğimde üzülürüm yine. Mükemmeliyetçi olduğum için bugünlere sıfır hata ile gelmek isterdim. Pürüzsüz bir masa gibi ya da bembeyaz bir kağıt parçası gibi. Bak şimdi bu yazıyı bile silmek istedim şimdi. Neden? Çünkü bana göre bu yazı olmadı. Mükemmeliyetçiyim ya. Neyse bu sefer o duyguma boyun eğmeyeceğim ve bu yazımı bitirip yayınlayacağım.