Öğrenci yurdunda yangın ve ölümcül ihmal...

   Gün geçmesin ki, şu ülkede bir ihmal olayı duymayalım. İhmalden dolayı kaynaklanan bir yaralanma, bir ölüm duymayalım. Adana’da, öğrenci yurdunda yangın çıkmış. Bu yangında 12 öğrenci hayatını kaybetmiş. Peki, bu öğrencilerin cesetleri nerede bulunmuş. Yangın merdiveninin orada. Peki niye orda kalmışlar? Çünkü yangın merdiveninin kapısı kilitliymiş. Hiç şaşırmadım. Yangın merdivenlerinin genelde kapıları kilitli olur. Ve o merdivenler bakımsızlıktan paslanırlar. Ee neymiş, bu akşam bir yetkili açıklama yapıyor. Yarın soruşturma başlatılacakmış. Soruşturma başlatsan ne yazar. Ölenler geri gelecekler mi? Bu soruşturma lafları da boş laf. Bu soruşturmalardan bir şey çıktığını, bir sonuca ulaştığını sanmıyorum. Yani, yine ihmali olanın yanına kar kalacak.

                                             DEĞİŞEN BİR ŞEY OLMAYACAK                        

     Bu yaşanan olay, hiçbir şeyi değiştirmeyecek. Bir 15-20 gün, bu olayın sıcaklığı geçene kadar merdiven kapıları açık bırakılır, sonra yine eski hamam eski tas devam. Bundan aylar sonra başka bir öğrenci yurdunda yangın çıksa, aynı ihmalle karşı karşıya kalma oranımız, yüzde yüzdür arkadaşlar. Çünkü bu ülkede, insan hayatı önemli değil. Çünkü bu ülkede, bütün işler yarım yamalak ve baştan sağma yapılır. Yok yangın merdiveninin demirleri paslanmış, yok yangın merdiveninin kapısı kilitliymiş. “Aman boşver” denilip geçilecek yine. Şimdi yaşanan acı büyük. Hayatını kaybeden gençlerin anne ve babalarının şu anki durumlarını düşünemiyorum bile. Evet, bizim de içimiz yanıyor ama yine de ateş düştüğü yeri yakıyor.

                                                     HABERİ İZLEYEMEDİM

     Ben buna, pisi pisine ölüm diyorum. Bu akşam spiker soruyor yetkili birine. Bilmem belediye başkanı mı, yoksa vali mi neyse işte. “Eğer kapı açık olsaydı durum farklı olur muydu?” diye. “Olurdu” diyor. Olmaz mıydı? Olurdu tabi. Yine hayatını kaybedenler olabilirdi. Ama en azından kurtulanlar da olabilirdi. Zaten haberi duydum ya, içim yandı. İnanın, habere daha fazla bakamadım. Yok yangın neden çıkmış, nasıl olmuş dinlemedim bile. Çünkü bunları bilmek hiçbir şeyi değiştirmeyecek. Ve belki onları duyduğumda, daha çok ihmalle karşı karşıya kalacağım ve çok daha fazla üzüleceğim. Aslında artık millet olarak yaptığımız ihmalleri duymaktan ve yazmaktan da gına geldi. Ne yaparsın işte. Yazmadan da olmuyor. Keşke bu akşam öğrenci yurdunda yangın haberini hiç duymasaydık.