Yine,
“Ne yazayım?” diye konu araştırması yaparken, “Niye hikaye yazmayı denemiyorum
ki?” diye sordum kendime. O an, bir hikaye yazabileceğime o kadar inandım ki. Bir
adam hayal ettim. Karlı bir günde, mahallesinin sokağında yürüyen. Etrafında kimsenin
olmadığı. Peki bu adamın sokakta ne işi vardı? Çünkü evinde kimse yoktu. Tek başına
yaşıyordu.
Evde sıkılmış, kar kış olsa da hava almaya çıkmıştı. Sonra eve
döndü. Evde iki tür soğuk karşıladı onu. Bir, havanın soğukluğu. İki, tek
başına yaşamanın o manevi soğukluğu. İşte buraya kadar yazdım. Ama bundan
sonrası gelmedi. Tıkandım kaldım. Oysa bu hikayeyi yazmaya başladığımda, bir
çırpıda yazacağıma o kadar inanmıştım ki.
Foto kaynak: https://unsplash.com/photos/_AR74EoWdy0
Inşallah
YanıtlaSilKolaylıklar dilerim
Çok teşekkürler Sibel.
SilEn azından karakteriniz var, evden çıkmış, geri gelmiş, niye ki, niye yalnız ki..
YanıtlaSilAnlık öyle bir yazdım. Ötesini, berisini hiç düşünmedim.
Sil:)
YanıtlaSil:))
Silhadi yazayım deyince değilde kendiliğinden geldiği zamanlarda devam ederseniz neden olmasın?
YanıtlaSilGaliba öyle olması gerekiyor.
SilHocam o güzel başlangıçlar bende de oluyor. Sanırım bir taslak çizmekte fayda var. Giriş gelişme ve sonucun baştan tespit edilmesi gerekiyor. Ben yapamadım bari siz bir daha deneyin. Teşekkürler.
YanıtlaSilİkimiz de yazarız hocam inşallah bir gün.
Silİlham gelirse yazarsın Cem. Vazgeçme dene :) Mekan zaman ve karakter belirle. Birde ana konu. Gerisi kendiliğinden gelir.
YanıtlaSilEyvallah Mustafa :)
SilAslında fena da baslamanmışım tek basinaligin soğukluğu güzel ifade...
YanıtlaSilÇok sevindim böyle düşünmene :)
Silbu ilham bazen gelip insanı kandırıyor yazmaya başladıktan sonra birden gidiyor çok uyuz oluyorum bu ilhama 😅🤬
YanıtlaSilAynen :)
SilBaşlamak bitirmenin yarısıdır, devam bence :)
YanıtlaSilBu motive edici yorum için çok teşekkürler 😀
Silgiriş sonuç bölümü var bunun cem gelişme nerede
YanıtlaSilİşte onu bulamadım 😉
SilBurdan devam et. Hayat ona yeni başlangıçlar yaşatsın. Önce bi köpek alsın. Köpeğini gezdirmeye gittiğinde, tatlı bir kadınla karşılaşsın. Kadın da köpeğiyle geziyor olsun. Tanışsınlar ve yalnızlık son bulsun:)
YanıtlaSilVakit bulduğumda ben de yazacağım. Kafamda bi hikaye var. Sonu yalnızlıkla bitiyor.
Aslında hikayeyi buradan alıp sen finale bağlayabilirsin 😉
SilSen biraz kendini anlatmışsın gibi geldi bana. İnsan içindeki o manevi soğukluğu nasıl giderebilir? Hayatına birini alarak. Ya da bir hayvan dost edinerek. Şayet bir hayvan dost edinirsen hikayenin devamında içindeki manevi boşluğu giderecek gerçek kişiyi bulabilirsin. Çünkü hayvanı seven, insanı da sever. Böyle yazmaya devam edersen bu roman bile olur.
YanıtlaSilBir tane kedim var. Adı Osman. Onu seviyorum. İnsanları da seviyorum. Roman olmasını gönülden isterim. Nasip.
SilBu hikayede SENden bir şeyler var gibi. Yalnızlık ve soğuk kelimelerine ayrı bir zenginlik katmışsın, olacak bu iş bence. İçine yazma hissi geldikçe yazmaya devam. Hatta buna part-1 de, part-2 diye devam edersin.
YanıtlaSilBu ne güzel bir yorum böyle. Çok teşekkürler Duo Diyet.
Silmücadeleyi bırakma sevgili Cem. Devam et lütfen.. ilk olarak hikaye de olsa bir plan program üzerinde çalışıyoruz. Öyle sallama falan değil. Hikayenin kahramanı, mekanı, dostları kısa bir ön kurgu yaptıktan sonra - ki ben bazen üç gün üzerinde çalışırım - karalamaya başlıyoruz.
YanıtlaSilsakin bir ortam, biraz müzik, sıcak bir kahve olmazsa olmazlar.. Sonra bir parça ilham için zorluyoruz kendimizi. İnanmayacaksın ama bir süre sonra kelimeler dökülüveriyor.
Benim aşağıya linkini eklediğim hikayemi okumanı rica ediyorum. Kurgu ön hazırlığı 2-3 günümü aldı. 6-7 saatte bitirebildim. ben çok beğendim. okur da çok beğendi.
https://tanerkoc.blogspot.com/2018/12/adaya-mektuplar-1.html
Yol gösterici bir yorum oldu benim için hocam. Çok teşekkürler. Hikayenizi okurken sadece bir hikayedir diye okuyup geçmeyeceğim. Nerede, ne yapmışsınız hepsine ayrı ayrı dikkat edeceğim.
SilKarar verince olmuyor da olmadik zamanda insanin aklina geliveriyor.
YanıtlaSilBen daha yeniyim hikaye yazmada. Umarım olmadık zamanda gelir aklıma :)
SilKaleminize sağlık
YanıtlaSilÇok teşekkürler.
SilHer gün yazmaya zaman ayırırsan, bir süre sonra kelimeler akacaktır kaleminin ucundan diye düşünüyorum.
YanıtlaSilDüzenli pratik ve bolca sabırla neden olmasın ki?
Murakami'nin yazmaya başlama hikayesi ilham verici olabilir belki :)
Murakami. Tamam, not aldım :)
SilHikaye yazmak hemen biranda ilhan geldi yazdım demek kolay ama yazmak olayları çevreyi anlatmak gözlemlemek gözlemlerini basit ve akıcı bir dille aktarabilmek zor ama Tebrik ederim başlamak yüzde ellisini geriye atıp yolu yarılamaktadır devam kardeşim
YanıtlaSilhttps://www.tolum.site/2019/01/blogger-kime-denirblogger-ne-is.html
Çok teşekkürler kardeşim desteğin için.
SilOrtaokuldayken hep hikaye yazardım! Yıllar sonra farkettim ki kara kalemle yazmışım!Çoğu yerinden silinmeye başladilar! Daha sonrasinda ise bir temizlik sırasında onları attım, büyük ihtimal sobada yandılar o dönem 😔Şuan o kadar pişmanım ki! Çocuklar bile merak etti. Onlara gösterip örnek olabilirdim. Yazmayı çok seviyorum. Ama şuan zaman yok. Fakat bazı geceler çocuklara masal anlatıyorum,hikaye tadında,sonu mutlaka heyecanlı bitiyor, çocuklar mutlaka o hikayeyi yaşıyorlar ve bunları unutmupyorlar! Bazen bende anlattıklarının etkisi altında kalıyorum. Bu sanırım içten gelen birşey. Olmadığı için üzülme. İllaki birgün dökülürler 🙏👍
YanıtlaSilBence ilk fırsatta çocuklarına anlattıklarını yaz Serpil. Biliyorsun Harry Potter'ın yazarı da çocuklarına anlattığı hikayeleri yazınca buralara geldi. Senin için niye aynısı olmasın :)
Silolsun yaa bu haliyle de bir görelim. öyküler bir anda başlayıp bitebilir ve olay, aksiyon filan lazım değil. bu öyküdeki konular yeterli ki bir öykü için yanii :)
YanıtlaSilÇok teşekkürler Deep :) Moral verdin.
SilBiraz daha düşün bakalım devamı gelir belki
YanıtlaSilDüşünüyorum Tigris. Bakalım gelecek mi devamı.
SilBir ara hanım blogcular arasında hikaye tamamlama olayı vardı. Birisi bir hikayeye başlayıp bir noktada bitiriyordu; sonrasında pasladığı diğeri kaldığı yerden kendi kurgusuyla hikayeye devam ediyordu. Silsile hâlinde devam ediyordu bu. Hâlâ var mı bilmiyorum ama bu geldi aklıma...
YanıtlaSilEvet abi bende hatırlıyorum o hikaye olayını. Ben devam ettirmezdim bana gelse hikayeyi.
Sil