Otobüste şahit olduğum bir olayı yazmak
istiyorum sizlere. Otobüsün kalkmasını beklerken, otobüse bir anne ve iki çocuğu
bindi. İkisi de kız çocuğu. Abla 5-6 yaşlarında. Küçük ise 1-2. Anne, daha önce
küçük bebeğin arabasını, hemen otobüsün karşısındaki yazıhanesine bırakmış. Onu
almaya gitti. Küçük kızını da, ablasının kucağına verdi. Anne iner inmez, bebek
hemen ağlamaya başladı. Yaşlar, şiddetli bir yağmuru andırırcasına iniyordu
gözlerinden. Bir feryat, bir figan. İç acıtıcı bir ağlama. Onu sakinleştirebilmek
için ben, annem ve kız kardeşim alkış yaptık. Biraz sakinleşir gibi oldu. Sonra
yeniden kaldığı yerden devam etti ağlamaya. O an düşündüm. Şimdi bu bebecik
annesiz yapamıyor.
NASIL BİR EVLAT OLACAK?
Yıllar sonra büyüyecek. Genç bir kız
olacak. Şimdi ciğerini koparırcasına ağladığı annesini, belki beğenmeyecek.
Belki yaşlandığında ona bakmayacak. Hayırsız bir evlat olacak. Belki de tam
tersi olacak. Anne-kız, çok iyi anlaşacaklar. İki arkadaş gibi olacaklar. Annesine
son nefesine kadar, çok iyi bakacak. Annesinin hayır duasını alıp, hayırlı bir
evlat olacak. Ama şimdi, şu anda, annesi onun her şeyi. Ondan bir dakika
ayrılamıyor. Annesi, sonunda bebek arabası ile bindi otobüse. O zaman sesini
kesti, küçük ve tatlı bebek. Birde, ufaktan bir küpe takmış annesi. Şirinliğine
şirinlik katmış. Annesinin morali bozuk gibiydi. O yüzden ağlayan bebeğe, “Ağlayacak
ne var kızım. Geldim işte” dedi.
DÜNYANIN GÜZEL ANLARI
İnsanın, her zaman morali iyi olamaz ya. Annesi,
aldı kucağına. Bizimkinin keyfi yerine geldi. Bebeklerdeki bu anne aşkı, sizce
de hayranlık verici değil mi? O bebeğin annesi için ağlaması bile ne güzel
aslında. Yaşam bu işte. Bir bebeğin annesini böyle sevgiyle akan yaşlar içinde
sevmesi. Annesinin kucağına gidince de, hemen gülümsemesi. Dünyaların onun
olması. Anlattığım bu olay sıradan, her gün yaşadığımız bir sahne olabilir. Ama
hayatın güzellikleri bu anlarda gizli bence. Hele ki bir çocuğunuz ya da
yeğeniniz varsa. Dünyanın acımasız dişlilerinde her gün öğüttüğümüz saf sevgiyi
tatmak ve biraz olsun huzur bulmak için, onunla vakit geçirin.
Foto kaynak:
Pixabay.com
Blog linki:yasamdanyazilar.blogspot.com
gerçekten çocuklarla vakit geçirmek ne kadar huzur verici.. kendi cocugun yada degil farketmez.. mutluluk kaynagı onlar bence de :)
YanıtlaSilİnsanın bozuk olan moralini bile yerine getiriyor onlarla vakit geçirmek :) Değerli yorumun için teşekkürler.
Silotobüste böyle gözlem çok oluyo işteeee :)
YanıtlaSilaynennn :)
SilÇocuğun gözlerinin ilk onunkilerle buluştuğu , ona ihtiyacı olduğunu hissettiği anne.Kutsal oluşu bundandır.Hiç bir evlat annesiz kalmasın dilerim.Hassas bir konu ve güzel bir gözlem yazısıydı. Kalemine sağlık Cem.Sevgilerimle.
YanıtlaSilO kutsallığı hangi kelimeler anlatabilir ki? Sadece elimden geldiğince ifade etmeye çalıştım. Güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim. Sevgiler
Sil