Ara ara güneşin kendini göstermiş olduğu bir cumartesi
günüydü. Aylardan mart. Yıllardan 2023. Evet, dillerden düşmeyen o yıl, 2023.
Simit
sırasındaydık kardeşimle. Simitçi de sıra mı olur? Eğer simitleri devamlı sıcak
ve tazeyse olur. Sıra dedim ama o kadar da çok beklemedik. Belki üç, belki de
beş dakika.
Şunu fark ettim: Simit küçülmüş. İki, üç lokmalık bir yiyecek olmuş
neredeyse.
Hemen karşı tarafımızdaysa uzunca bir kuyruk vardı. Sirk gelmiş
bizim Düzce’ye. Anneler/babalar ve çocukları sıradalar.
Kartondan bir gişe
yapmışlar. Ufacık bir camı var. Oradan bilet alıyor aileler. Bu gişe camları
hep böyle küçük olmak zorunda mı acaba?
Merak etmeyin. Simitleri öyle kuru kuru
yemedik tabi. Karton bardakta, dokuz liralık çaylar da eşlik etti bize.