Ben
32 olamam. Ne ara 32 oldum. Ben hala kendimi 24-25 falan görüyorum. Ben ne
yaşadım da 32 oldum. 32 yaşındalık bir hayat yaşamadım ben. Benim hala içim
çocuk. Hala çocukça düşünceler içindeyim. Bir türlü bir yetişkin gibi düşünmeye
başlayamadım. Evet, benim dışım büyük ama hala içim küçük. Hala bir çocuğun hemen
kırılacak kalbini taşıyorum.
Foto kaynak: unsplash.com |
Hala en ufak bir ters tepkide kalbim olağanüstü
kırılıyor. Bir çocuk gibi duvarın dibine gidip küsmek istiyorum o kişiye. Hala o
kadar kırılganım. Hayata, pamuklara sarılıp sarmalanıp öyle atılmışım. Her şeyden
korunup kollanmışım ailem tarafından. Hala bunun sıkıntısını çekiyorum. Ve bir
ömür boyu da bu böyle gidecek.
Bu kırılganlık ve çocuk ruhu her insanda biraz olmalı. Olmalı ki kötü bir insan olmasın. Fazla kırılganlık da yorabiliyor tabi :) Deneyimlerime dayanarak, hayatın darbelerini yoksaymayı en çok yatılı okul öğretiyor insana diyebilirim. Aileden uzakta her şeye tek göğüs germek zorla öğretiyor insana :D
YanıtlaSilSen hayata karşı daha güçlüsün o zaman :)
SilBen kendimi inanılmaz güçsüz hissediyorum :) yatılı okul öğretiyor evet ama insanın içi kırılgan olunca ne yaparsan yap o insandan güç abidesi yaratamıyorsun :) malesef
SilBiz bu kırılgan insanlar ne yapacağız :)
SilÇocuk olmak onun gibi davranmak güzel. Çocuklar sadece küsmez mutludur meraklıdır canlıdır. Oyunu sever. İçinizdeki çocuk büyümesin. Yeni yaşınız kutlu olsun.
YanıtlaSilÇok teşekkürler :)
Silhahahhhaaa doğru söze ne denir ?
YanıtlaSilTigriss :)
SilSen 32 misin aaaaaaaa
YanıtlaSilSen kaç sanıyordun :)
SilZaman çok çabuk geçiyor ben de aynı şeyi kendime söylüyorum habire. Verimli geçse iyi o da yok.
YanıtlaSilVerimlilik zaten sıfır.
SilNice yillara ☺️. Ben de büyüyemiyorum kalalım böyle bari 🤣
YanıtlaSilÇok teşekkürler ☺️ Böyle kalacağız galiba.
Sil