Tarık
ve Faruk’la bir araya gelmişken bu anı ölümsüzleştirelim istedim. Bunun dışında
sülalece bir araya geldik. Onda da fotoğraf çekilmesini istedim. Bu anlar
değerli ve kıymetli anlar. Eskisi gibi bir araya gelmek de kolay olmuyor. Artık
bu tip buluşmalarda hep fotoğraf çektirmek istiyorum. Pınar’a, “Hep beraberken
bir fotoğrafımızı çek” dedim. Amcaoğlu Selçuk ve bende salonun ortasına
çömeldik. Millet, “Ne yapıyor bunlar?” diye soruyor.
“Hatıra fotoğrafı” dedim.
Amca kızı Selda Abla, “Video da çekin” dedi. Oda böyle hatıra işlerinde video
işine önem verir. Güzel bir akşamdı. Kardeşim Pınar’ın yaptığı çayın ılık
olması geceye damgasını vuran olaylardandı. Çay makinasında yapmış çayları. Biz
çaydanlıkta yapıyoruz. Makinayla ilgilimiz yok. Oda kaynadı diye çayları
koymuş. Sonradan tekrar çay yapıldı. Ama bu sefer sıcaktı :)
Foto kaynak: https://unsplash.com/photos/mgaS4FlsYxQ
Hatıra fotoğrafı mı hatıra videosu mu dersen, hatıra fotoğrafı derim. Fotoğraflar daha kalıcı oluyor ve albümlere konabiliyor. Video bazen yer kaplayınca siliveriyoruz:)
YanıtlaSilBende fotoğrafcıyım Duo :)
SilBen de bu tarz fotoğrafların doğal olmasından yanayım. Habersiz biri çeksin gitsin işte. Al sana harika bir hatıra!
YanıtlaSilAynen abi.
SilGençken daha çok fotoğraf çekiliyordu sanki. O zaman da filmli makineler vardı. Olur olmaz pek çekilmiyordu. Artık bloğumda kullandığım türden fotoğraflar çekiyorum genelde. Hele bastırıp albümlere koyma işi hepten tarihe karıştı benim için.
YanıtlaSilAlbümler güzel oluyordu be Müfred.
SilAlbümlerden siyah-beyaz fotoğraflara bakmak keyifliydi ama bir şey çoğalınca değeri kalmıyor herhalde.
SilGaliba.
Silben en çok çayın sıcak olarak yeniden yapılmasına sevindim ılık çay içilmez ya :)
YanıtlaSilGerçekten içilmedi ya :)
Sil