Kimseye inanmıyorum. Ne yaşlı
ve bir karış sakallı amcalara, ne de yaşlı teyzelere. Ne gençlere, ne ona, ne
buna, ne de kendime. Hangi taşı kaldırsam altından kötülük çıkıyor. Hangi kalbe
baksam fesatlık akıyor. Dört bir yanımız menfaat ile sarılmış. Boğuluyoruz,
boğuluyorum. Öyle haberler görüyorum ki. Yapmaz dediklerimiz öyle şeyler
yapıyorlar ki. Lanet ediyorum. İğreniyorum.
“Bu nasıl bir dünya lan?” diyorum. Dünyadan
gidecek başka bir yer olsa çekip gidesi geliyor insanın. Bu dünyadan tek çıkış
yolu, ölüm. Ölümü ister hale gelir mi insan? Bir kurtuluş olarak görebilir mi?
Peygamberimiz, “Gün gelecek insanlar, ‘Şu mezardakinin yerine keşke ben
olsaydım’ demedikçe kıyamet kopmaz” demiş. Acaba o günler, bugünler mi? Kimseye
inanmıyorum. Tek gerçek sadece ölüm dışında.
Foto kaynak: https://www.pexels.com/photo/alone-buildings-city-cityscape-220444/
Zaman geçtikçe insanlıktan sıyrılıp bir canavara yem oluyoruz. İçimizde bir karanlık ki büyüyüp ele geçiriyor bizi. Ve sonuç hüsran, hayal kırıklığı.
YanıtlaSilArtık samimiyet, gerçeklik ve insanlık namına değerlerimizi yitirdik, artık bu kavramlar yok. Bu yüzden artık toplumsallıktan bireyselliğe geçiyoruz. Ellerine sağlık, duygularıma tercüman bir yazı. Öz ve özet.
Merhametsiz bir bireysellik bu. Tam da çağın istediği gibi. Yorumun için teşekkür ederim.
SilYalnız değilsin bende bazen bu düşünceye kapılıyorum. Menfaat için konuşur oldu insanlar. Yüzüne gülüp arkandan konuşan insanlarla doldu. Kime güveneceğini bilmiyor insan
YanıtlaSilKimseye güvenmemek en güzeli. Yorumun için teşekkür ederim.
SilBen ise en çok şimdi inanıyorum insana, hiç inanmadığım kadar. Karanlıktan aydınlığa insanlığı yine insanlar çıkaracak. Hani atlara binip giden iyi insanlar var, onlar gitmedi onlar o yaşlı amca, o genç, sen, ben, biziz. Dibe vurmadan aydınlanmıyor karanlık. Sadece bir küçük kıvılcımdır beklenen, insanlık kazanır her zaman.
YanıtlaSilO kadar pozitif bir yorum olmuş ki. Dilerim olur. Yorumunuz için teşekkür ederim.
SilZor zamanlardayız belki fakat sabır ve şükür kavramlarını asla bırakmamalıyız. Mutlaka bir yerlerde bir çok iyi insan var. Allah iyi insanlarla karşılaştırsın onların eksikliğini göstermesin. 😊
YanıtlaSilAmin. Yorumunuz için teşekkür ederim.
SilBen inancımı yitireli çok zaman oldu. Ölümün olduğu dünyada kötülük nedendir bilemiyorum.
YanıtlaSilBelki koşa koşa kıyamete gittiğimizdendir. Yorumun için teşekkür ederim.
SilCem... Ben sana üyelik yaptım ama gmailime gelmiyor yazıların :( Bloğumdaki bir yorumundan tıkla, merak ettiğim için geldim.
YanıtlaSilAma yazdıklarına hak vermekle birlikte, üzülmedim desem yalan olur. Ben çoğu zaman bu düşüncelere girerdim. Aslında vatanımızın şu durumunda daha da çok umutsuzluğa kapılır oldum. Hiçbir şey yapamamak var ya, seyretmek ve hırslanmak ve sürekli bu halde olmak... Hiç keyfimiz kalmadı. İnsanlar gittikçe duyarsız, suçlar kesilmez bir hâle geldiler. Gerçekten ben de düşünürdüm. Peygamberimizin o hadisini duymamıştım ama kendiliğimden böyle düşünürdüm. Sanırım o günler geldi, geliyor.
Kendine iyi bak.
Bugünlerin daha da kötüsünü göreceğiz bu gidişle. Yorumun için teşekkür ederim.
SilNereye baksak karanlık, rutubet, ahlaksızlık...
YanıtlaSil-Anton Çehov
Harika bir sözmüş kardeşim.
Sil