Bir gün gelecek
ve bu yazıların sahibi artık yeni yazılar yazamayacak. Bir gün gelecek, sevdiği
yazarların kitabını okuyamayacak. Devamlı takip ettiği köşe yazarlarını
okuyamayacak. Blog arkadaşlarının yeni yazılarını okuyamayacak. Edebiyat dünyasına
dair ne varsa hepsini geride bırakacak. Ve arkasından, “Yaşamdan Yazılar” bloğu
kalacak. Blogda yazıları okuyanlar, artık bu dünyada olmayan bir adamın
satırlarını okuyacaklar. Bazılarını çok etkileyecek bu durum. Ben okusaydım
hayatta olmayan birinin yazılarını, kendimi bi garip hissederdim. Yani sonuçta
ölüm diye bir şey var. Bu modern hayat dediğimiz yaşam tarzı, ölümü bizden
fersah fersah uzak gösteriyor. Okunan selaları duyduğumuzda, “Biri daha ölmüş”
diyerek geçiyoruz. Sanki o sela bir gün bizim için okunmayacakmış gibi.
Rabbim merhamet etsin sevgili Cihan ablanın bloguna ölümünden sonra gördüğüm yerde girmek gelmiyor içimden çok garip bir duyguya kapılıyorum keşke blogu bir şekilde örtünseydi ne bileyim hala yorumların gelmesi hayatta olmayan birine yazılması ne kadar enteresan ve acı ve gerçek.
YanıtlaSilBirde hala yorumların gelmesi var tabi. Ama yorum yapılan kişi yok. Garip ki ne garip. Yorumunuz için teşekkürler.
SilAcı, çok acı...Demek öyle bir blogger varmış. Ben merak ettim ama dayanamam ziyaret etmeye.. Nerden aklına geldi Cem? İşte benim sık sık aklıma getirmeden duramadığım ölüm gerçekten kapımı çaldığında belki de hayatı sevmiş ve ayrılmaktan korkup kaçmak bile isteyeceğim. Gençsiniz. Allah hayırlı ömürler versin kardeşim :)
YanıtlaSilBenim de ziyaret etmek aklıma geldi ama kaldıramam dedim girmedim. Ölüm zor. Ve korkutucu. Allah hepimize uzun ömürler versin :)
SilBunu dusunmek insani duygulandiriyor. Guzel bir bakış açısı olmuş. Yorum yazmadigima bakma hep okuyorum aslinda.:) Biliyor musun ilk inceledigim blog senin blogun. Allah hayirli uzun ömürler versin arkadaşım.
YanıtlaSilÇok teşekkürler. Bunları duymak sevindirdi beni :) Dediğin gibi Allah hepimize hayırlı ve uzun ömürler versin.
Silben ölsem kimsenin ruhu duymaz herhalde, bloga bir dikkat yazısı ekleyeyim barı "bir hafta boyunca yazı girilmediyse blog sahibesi ölmüştür el fatiha" diye :)
YanıtlaSilacı ama hayatın gerçekleri...
geriye kalacak bir blogum olacağı için mutluyum.
Geride blog bırakmış olmak güzel. Yorumun için teşekkürler :) Bu arada muhakkak Farkedilirsin :)
SilBu genç yaşında çok erken geldi bunları düşünmek.Benim hiç aklıma gelmemişti :)
YanıtlaSilYine de gelmesin o zaman :) Yorumun için teşekkürler :)
SilGeride bir şeyler bırakabilmek, adından söz ettirmek çok güzel bir iz..Yazdıkların içimi burktu ama gerçeklerle yüzleştirdi..Allah uzun ve sağlıklı ömürler versin hepimize..
YanıtlaSilAmin kardeşim hepimize. Yorumun için teşekkürler.
SilBir gün herkesi aynı anda terk edeceksin! İnsanlar buna ölüm der..
YanıtlaSilAdını bilmediğim bir kitaptan alıntı.
Harika bir sözmüş. Yorumun için teşekkürler.
SilTuhaf bir durum düşününce:) Alllah gecinden versin... Sevgiler...
YanıtlaSilGerçekten tuhaf değil mi :) Amin hepimiz için. Yorumun için teşekkürler.
SilBiraz karamsar bir yazi olmus 😊
YanıtlaSilHayatın karamsar yönünü de unutmayalım dedim :) Yorumunuz için teşekkürler.
Sil