Saat
19:00 bizim için, işin bittiğinin göstergesidir. Herkes kaçarcasına
bilgisayarını kapatıp, bazıları ise hiç kapatmadan çıkışa yönelirler. Bense aheste
aheste takılmaya devam ederim. Notlarımı toplarım. Masamı düzene koyarım. Bilgisayarımı
kapatırım. Bunları özellikle yaparım. Çünkü o çıkıştaki kalabalığa karışmak
istemiyorum. Merdivenlerde bir insan seli. Sıkış tepiş inersin aşağıya.
Ne gerek
var. 5 dakika geç çıkarım. Ama rahat rahat inerim merdivenlerden. Benim öyle
yavaş yavaş hareket ettiğimi görenlerde, “Hayırdır gececi misin?” diye
sorarlar. “Yoo. Sadece o insan kalabalığına girmek istemiyorum” derim. Böyle deyince
de sanki garipser bir şekilde bakarlar. Ve galiba içlerinden de, “Bu ne biçim
bir çocuk ya?” diye geçiriyorlar.
İş yerleri modern hapishanelerdir insanların kaçarak uzaklaşmasını tuhaf bulmadım. Kişisel etkileşim arzulamama kısmında ise davranışınıza katılıyorum. Az insan, çok mutluluk.
YanıtlaSilModern hapishaneler çarpıcı bir ifade olmuş 👍
Silben de hiç sevmiyorum kalabalıkları içim daralır ama mecbur kalıyor bazen insan az nüfusu olan sakin bir yerde doğada yaşamak çalışmak ne keyifli olurdu şehirlerlerin boğucu kalabalığından uzakta...Allah isteyen herkese böyle bir yaşamı nasip etsin inşallah...
YanıtlaSilAmin 🙏
Silhahhahhhhaaa aheste çek kürekleri mehtap uyanmasın ;))
YanıtlaSil🤪 Tigrisss.
SilHoşuna mı gitti 🤪
SilEvet 😀
SilBence hızlı çıkanlar da "kalabalık başlamadan buradan uzaklaşayım" diye düşünüyor olabilirler:)
YanıtlaSilOlabilir 😉
SilGeç olsun güç olmasın düşüncesi her zaman mantıklıdır. 😁
YanıtlaSilBence de 😀
Sil