Kış ayı gelsin artık...

     Kış ayı sevdiğim aylardan biridir. Ben genelde her mevsimi severim. Çünkü her mevsimin kendine göre bir güzelliği var. Yaz aylarının sonlarına doğru bende bir özlem basar. Pencereden kar yağışını izlemek ya da sobanın üzerinde kestane pişirmek özlemi gibi. Ama bu sefer bu ayı özlememin nedeni bunlar değildi. Özlememin nedeni: Sıcaklardı. Herkesi olduğu gibi beni de bezdirdi bu sıcaklar. İnsan dayanamayacak noktaya geliyor. Su içiyorsun ıp ılık. Her taraf yanıyor. Cam kapı açık fayda etmiyor. En sonunda, “Soğuklar gelsin. Ellerimin donmasına razıyım. Yeter ki şu sıcaklar geçsin” dedim. Böyle dedim ama. Bakmayın biz insanoğlu nankörüzdür. O zaman da, “Kış gelsin” deriz. Geçen yaz bu şekilde bir söz ettiğimi hatırlamıyorum. Demek ki geçen sene canıma tak etmemiş. Geçen sene dediğim gibi, sadece kışın kendine has güzelliklerine özlemim olmuştu o kadar. Ama bu sene, “Kış ayı bir an önce gelsin” diyorum.