Powered By Blogger

16 Eylül 2015 Çarşamba

Karsinizda ben: Beceriksiz...

   Daha onceleri, beceriksiz oldugumu kabullenmezdim. Ama artik kabulleniyorum. Evet, ben bir beceriksizim. Annem bu durumu cok onceden gordu. Bana hep derdi ki, "Elin bi seye de yakissin". Sagolsun. Simdilerde yasimiza hurmeten, bu sozu kullanmiyor artik. Annemden yillar sonra bu sozu, bi abimden de duydum.
              DUN iTiBARIYLE
               KABULLENDiM
   Dun o abiden, o sozu duyduktan sonra, cizgi f ilmlerdeki gibi,  beynimdeki ampul bir anda yandi. Tum belirtiler tek bir seyi gosteriyordu. Galiba ben,  beceriksizdim. Hemen bi rahatlama geldi. Meger, beceriksiz oldugumu kabullenmemek, ne de agirlik yapiyormus ruhumda. Sanki,  ruhumdaki birikmis olan agirliklari attim. Bi haf ifledim.

         GERCEKLE YUZLESiNCE
    Beceriksiz oldugum gercegiyle yuzlesince. Haf ifledim, haf ifledim ama. Uzuldum de. Kim beceriksiz biri olmayi ister ki. Ama iyi de oldu. Bundan sonra bir ise kalkisirken,  bunu da goz onunde bulunduracagim.
         NELERDE BECERiKSiZiM?
   El yatkinligi gereken islerde. Mesela: Su anda bir fabrikada calisiyorum. Kpss sinavina kadar. Gun icerisinde bi suru is yapiyoruz. Ve ben, hic bir isi dogru durust yapamiyorum. Verilen isi yapiyor muyum? Yapiyorum. Ama sikinti var iste.
                NE OGRENDiM?
    Eksik bir yanimdan kacmanin, onunla yuzlesmemenin, aslinda bir avantaj olmadigini. Boyle yaparak ruhumu baskiladigini. Kabullendim. Rahatladim. Siz de hemen boyle yapin. Bi deneyin. Bakin nasil da rahatlayacaksiniz.

Foto kaynak : pixabay.com

Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com

      

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder