Kişisel gelişim ile ilgili izlediğim bir videoda, “Kendinizi
sevin” diyordu. Bu bana çok garip geldi. “İnsanın kendini sevmemesi ne kadar da
saçma bir şey” dedim.
Ama sonradan düşününce kendimi sevmediğimi fark ettim. Evet,
ben kendimi sevmiyormuşum. Sonra gün içinde bir şey yaptım.
Ne olduğu unuttum. Ve
o yaptığım hareketten sonra içimden sevinçle, “Kendimi seviyorum, kendimi
seviyorum” diye tekrarladım.
O an içim huzurla doldu. İnsanlar olarak içimizde
ne gibi duygular yaşıyoruz. Olacak şey değil. Kendini sevmemek, kendine
güvenmemek vs.
Tüm bunlardan sonra daha önce düşündüğüm bir fikre hak verdim
yine. Evet, biz insanlar sadece duygudan ibaretiz.
O an ne hissediyorsak oyuz. Eğer
mutluysak biz mutluluğuz, baştan ayağa. Eğer üzüntülüysek biz sadece üzüntüyüz.
Biz, sadece bir duyguyuz.
Doğan Cüceloğlu bir kitabının girişine Üstün Dökmen'in ''Kendini Sev'' adlı şiirini koymuştu.Ben de o zaman hak vermiştim:)
YanıtlaSilDemek ki hepimiz böyle düşünüyoruz zaman zaman :)
SilHep çevremiz ne diyor diye dinlemekten kaybediyoruz ya.
YanıtlaSilkendini sevmeyen ortadan ikiye çatlar yaaa :)
YanıtlaSilHep öyle olsa Deep keşke.
SilSorma çok tatsız oluyor.
YanıtlaSil