Bazen hayatı çözdüğümü sanıyorum...

     Ben bazı zamanlar, “Hayatı çözdüm” diyorum. Ama bunu demekle kalıyorum. Çünkü sonradan bakıyorum ki, hayatı çözememişim. Sadece hayatı çözdüğümü sanmışım. Bilmiyorum sizde benim gibi hissediyor musunuz? Anlatmaya çalıştığım olay, özel hayatımla ilgili de olabilir iş hayatımla ilgilide. Yani belli bir ayrımım yok. Bir olay karşısında davranışlarım, o olayla ilgili sorunun hemen çözülmesini sağlıyor. O olaydan yola çıkarak bu davranışımın, tüm olayların çözümünde işime yarayacağını düşünüyorum. Yani en başta dediğim, “Hayatı çözdüm” noktasına geliyorum. O andan sonra, hayatımın tüm aşamalarında o olay karşısında verdiğim tepkiyi veriyorum. Ama kısa süre sonra bir de bakıyorum ki. Yanlış alarmmış. Duvara toslayıp kalıyorum.

En büyük yanılgılarımdan biri aslında

                                 BAŞARILI OLDUĞUM KÜÇÜK ALANLAR

     Dönüyor muyum en başa. Sonra başka bir olaydaki davranışımı tüm hayatıma adapte ediyorum. Onda da hüsrana uğruyorum. Sonra yine başa. Böyle bir kısır döngü gidip duruyor işte hayatımda. Bu gözlemlerimin tümden başarısız olduğunu söyleyemem. Hayatımın küçük parçalarına az biraz dokunuyor. İnsanlarla daha iyi iletişim kurmamı sağlıyor. Ama burda da başka bir sorun karşıma çıkıyor. O davranışı, hayatımın o alanında uygulama isteğim, takatim olmuyor. Bir ortama giriyorum mesela. O ortamın kendine göre kuralları var. Selam vermek, etrafındakilerle konuşmak gibi. Bunları daha önce bilmiyordum mesela. Gözlemlerin neticesinde öğrendim. Nasıl davranacağımı bilmeme rağmen, içimden o davranışları sergilemek gelmiyor. Havamda olmuyorum. Kendi kabuğuma çekiliyorum.

                            KARAKTERİMLE, DAVRANMAK İSTEDİĞİM KİŞİ

                                                   ARASINDA KALMAK

     Tam bu noktada başka bir soru yöneltiyorum kendime. O ortamda, o davranışları sergilemek istemememin nedeni, karakterim olabilir mi? Bazıları vardır. Ortamda her zaman aynı davranışı sergilerler. Ben öyle değilim. Beni kimi zaman şen şakrak görürsünüz. Kimi zaman da sessiz-sakin, kendi içine çekilmiş. Bana öyle geliyor ki. Karakterimin ruhuna aykırı hareket etmeye çalışıyorum. Karakterimin ruhuna aykırı hareket etmeyi, belli bir süre gerçekleştirebiliyorum. Ama an geliyor. Oynadığım bu oyun daha fazla gitmiyor. Omuzlarıma bindirdiğim yükü, artık omuzlarım kaldıramıyor. Böyle karmaşık duygular yaşıyorum işte. Yazarken de karmaşık mı yazdım bilemiyorum. Derdimi anlatabilmişimdir umarım. Aslında somut örnekler versem kendimi daha iyi ifade edeceğim de. O örnekler çok detay içerdiği için yazamıyorum.