Yıllar sonra bir gece yarısı yine...

Gece yarısına on var. Soğuk bir gazoz içtim. Bu sıcak yaz gününde iyi gitti. Sokaklar sessizliğe gömülmüş halde. Gecelerin en sevdiğim yanı da bu: Sessizlik. Bu sessizliği bozanlar ise, köpeklerin havlama sesleri. O da gecenin şanındandır. Olmazsa olmazı. Bundan yıllar önceydi. Bilecik’te yine bir gece yarısı. TRT Müzik miydi yoksa TRT 2 mi ne? Ama aklımda TRT kanalı olarak kalmış. Manga’nın, Cevapsız Sorular şarkısını dinliyordum. Bir yandan da dışarıyı izliyordum. Sokağı, evleri. Gelecekte beni nelerin beklediğini merak ediyordum. Ve yıllar sonra gene bir gece yarısı. Ama bu sefer blog yazısı ile kayıt altına alıyorum bu geceyi. O zamanlar blog yoktu hayatımda. Ve yine gelecekte beni nelerin beklediğini merak ediyorum.